CÜMHURİYYƏTİN TƏHLÜKƏSİZLİK ORQANLARI (1918-1920)
22
inqilabçılar, o cümlədən V.İ.Lenin
də öz əsərlərini yazmaq üçün
süddən istifadə etmişdir. Yeri gəlmişkən qeyd etməliyik ki, bu üsulla
yazı texnologiyası Azərbaycan yazıçısı İsmayıl Şıxlının “Dəli Kür”
romanında
(eləcə də eyni adlı filmdə) əks olunmuşdur. Belə ki, Qori
Seminariyasında oxuyan tələbələr inqilabi fikirləri Quran kitabının
səhifələrinə südlə yazır və oxuyurdular.
XVII-XVIII əsrlərdə artıq əksər ölkələrdə “qara kabinet” adlanan
xüsusi dövlət orqanları fəaliyyət göstərirdi. Bu strukturlar məxfi
yazışmaların tutulması, nəzarət və senzura məqsədilə poçt ilə
göndərilən məktubların açılıb oxunması, yoxlanılması və şifrlərin
açılması ilə məşğul olurdular. Qeyd edilməlidir ki, bu strukturların
tərkibinə riyaziyyatçılar və dilçilərlə yanaşı kimyaçılar da daxil
edilirdilər. Çünki həmin dövrdə görünməyən mürəkkəblərdən fəal
surətdə istifadə olunurdu.
Təbii ki, elm, texnologiya inkişaf
etdikcə mikrofotoqrafiya
texnologiyası standart çap vərəqlərinin, sxemlərin və çertyojların
adi mətbəə nöqtəsi ölçüsündə mikrofotoşəklinin çəkilməsinə imkan
verirdi. Belə yolla hazırlanmış bir və ya bir neçə mikrofotonöqtə adi
mətbəə nöqtəsi kimi məktublara yapışdırılır və ötürülürdü. Adi mətbəə
nöqtəsinə oxşayan belə mikrofotoşəkilləri tapmaq və aşkar etmək
olduqca çətin idi. Bu texnologiya çox böyük həcmli informasiyanı, o
cümlədən sxemləri və çertyojları ötürməyə imkan verirdi.
ABŞ dövləti rəqiblərinin bu sahədəki nailiyyətlərini nəzərə
alaraq sadə və zərərsiz məlumatların
(şahmat oyunu gedişləri, toxum
təlimatları, şəkillər və s.) bu üsulla ötürülməsinə qadağalar qoymuşdu.
Yaponiyanın hücumundan sonra ABŞ 15 min əməkdaşı olan senzura
təşkilatı yaratdı. Bu qurum hər gün milyona yaxın məktub yoxlayır,
sonsuz sayda telefon danışıqlarına qulaq asır, filmlərə, qəzetlərə,
jurnallara və s. nəzarət edirdi.
Deyilənlərdən aydın olur ki, stenoqrafik
üsul və vasitələrdən bütün
ölkələrin kəşfiyyat orqanları (xüsusilə də müasir dövrdə) geniş şəkildə
istifadə etmişlər.
Qədim zamanlarda Çin hökmdarları kəşfiyyatdan dövlət
idarəetməsində bir silah kimi istifadə edirdilər. Eradan əvvəl VI-V
əsrlərdə yaşamış qədim Çin sərkərdəsi və hərb nəzəriyyəçisi Sunszı
CÜMHURİYYƏTİN TƏHLÜKƏSİZLİK ORQANLARI (1918-1920)
23
özünün “Pin-fa”
(“Hərb sənəti”) traktatında kəşfiyyatın xüsusi
əhəmiyyətini vurğulayaraq yazırdı:
“Əgər sən öz gücünü və
düşməninin gücünü bilirsənsə, onda yüz döyüşdən belə qorxmaya
bilərsən. Əgər sən öz gücünə bələdsən, lakin düşməninin gücünü
bilmirsənsə, onda hər bir qələbədən sonra səni bir məğlubiyyət
gözləyir. Əgər sən nə öz gücünü, nə də düşməninin gücünü
bilmirsənsə, onda həmişə müharibələri uduzacaq axmaqsan”
2
.
Miladdan əvvəl Romada da təhlükəsizlik məsələsinə üstünlük
verilirdi. Romanın dövlət və siyasi xadimi Yuli Sezar
(eradan əvvəl
58-51-ci illərdə) Qalliya yürüşləri zamanı çox güclü kəşfiyyat qrupu
yaratmışdı. Lakin Romanın hökmdarı olduqdan sonra o, kəşfiyyatdan
demək olar ki, imtina etdi və nəticədə “
L.Kassi və Y.Bruttun
başçılığı ilə edilən qəsd nəticəsində Romada senatın iclasında
öldürüldü”.
3
Y.Sezardan sonra hakimiyyətə gələnlər onun bu səhvini
təkrar etmədilər. Tiberi
(14-37) və Domisian
(81-96) kimi tiranlar
sayca bir orduya bərabər gizli agentlər saxlayırdılar. Romada onları
“delyator”
(informator) adlandırırdılar. V əsrdə yaşamış
tarixçi Prokopi
qədim dövrlərdə təhlükəsizlik xidməti barədə yazırdı ki, hökmdarlar
saraylarında bir neçə adam saxlayır və lazım gəldikdə məlumat
toplamaq üçün əcnəbi ölkələrə səfərə göndərirdilər.
4
Buradan belə nəticə çıxmasın ki, təhlükəsizliyə önəm verən
dövlətlər işi birtərəfli aparmış, üstünlüyü kəşfiyyata vermişlər.
Şübhəsiz ki, əks-kəşfiyyat işini düzgün qurmadan düzgün kəşfiyyat
(və ya əksinə) aparmaq olmazdı. Daxili sabitliyi və təhlükəsizliyi təmin
etmədən, dövlətə qarşı yönəlmiş xarici təhdidlərin, təxribat-pozuculuq
əməllərinin qarşısını almadan başqa dövlətə qarşı iş aparmaq da
mümkün deyildi. Elə ona görə də, dövlət başçıları ölkədəki ictimai-
siyasi vəziyyəti daim öz nəzarətində saxlamış, təhlükəsizliyi təmin
etmək
üçün müvafiq tədbirlər görmüş, əldə edilmiş informasiyaları
təhlil etmiş və qabaqlayıcı tədbirlər nəticəsində təhlükəni aradan
qaldırmağa çalışmışlar.
Şərqdə kəşfiyyat və əks-kəşfiyyat işində tacirlərdən, səyyahlardan,
sufilərdən, dərvişlərdən və s. geniş istifadə edilir və onlar “casus”
2 Полмер Н., Аллен Т. Энциклопедия шпионажа. М., 1997.
3 Azərbaycan Sovet Eensiklopediyası. 10 cilddə. 5-ci cild. Bakı, 1981, s.167.
4 Черняк Е.Б. Пять столетий тайной войны. М., 1991.
CÜMHURİYYƏTİN TƏHLÜKƏSİZLİK ORQANLARI (1918-1920)
24
adlandırılırdılar. Səlcuq hökmdarlarının sarayında baş vəzir olan
Əbu Əli Həsən İbn Əli Xacə Nizamülmülk “Siyasətnamə” əsərində
göstərirdi ki,
“həmişə hər tərəfə sövdagər, səyyah, sufi, əttar,
dərviş libasında casuslar göndərilməlidir; bunlar eşitdiklərini
xəbər verməlidirlər, beləliklə, heç bir şey gizli qalmamalıdır; bir
iş baş versə, yenidən baş qaldırsa, vaxtında tədbir görülsün”.
5
Ölkə daxilində baş verəcək hadisələrin qarşısını almaq üçün də
bu fəaliyyət növündən geniş istifadə edilirdi.
“Çox vaxt olub ki,
valilər, iqtidarlar, məmurlar və əmirlər qiyam fikrinə düşmüş,
şaha qarşı üsyan xəyalında olmuşlar, lakin casus gəlib şaha xəbər
verdikdən sonra şah vaxtında atını minərək hücuma keçmiş,
qəflətən onların başı üstünü alaraq həbs etmiş, arzularını puça
çıxarmışdır”.
6
Bütün bunlar həmişə belə olmamış, bəzən bunun əksi də baş
vermişdir. Məsələn, səlcuqlar İranı, Əfqanıstanı, Meso potamiyanı,
Şərqi Anadolunu, Cənubi Azərbaycanı, Suriyanı qısa bir müddətdə fəth
etmiş və bu ərazilərdə öz dövlət təsisatlarını qurmuşlar. Lakin səlcuqlar
bu əraziləri zəbt etdikdən sonra mövcud dövlət quruluşunu olduğu
kimi saxlamamış, oralar da müəyyən uğurlu və ya uğursuz dəyişikliklər
və islahatlar da aparmışlar. Belə uğursuz dəyişikliklərdən biri on dəftər-
dən
(nazirlikdən) ibarət olan və dövlət strukturunda olduqca mühüm
əhəmiyyət kəsb edən “sahibi xəbər”in və “sahibi hərs”in ləğv olunması
idi. Səlcuqların
böyük vəziri Niza mül mülk
(1018-1092) bu məsələyə
belə aydınlıq gətirirdi:
“Əbülfəzl Sigizi sultani-şəhid Alp Arslana
dedi: Nə üçün sahibi-xəbər saxlamırsan? Sultan cavabında dedi:
Sənin qəsdin odur ki, mənim mülkümü dağıdasan və mənim
tərəf dar larımı qaçırdasan. Əbülfəzl soruşdu: Nə üçün? Sultan
dedi: Əgər mən sahibi-xəbər təyin edərsəm, mənim dostla rım
mənə etimad etdiklərinə görə sahibi-xəbərə etina etməz və rüşvət
verməzlər, amma düşmanlarım onunla dost olub ona pul verərlər;
ona görə həmişə düşmandan dostluq, dost lardan düşmanlıq
xəbəri gətirər”.
7
Göründüyü kimi, ləğv edilən dəftərlər
sahibi-xəbər və sahibi-
5 Əbu Əli Həsən İbn Əli Xacə Nizamülmülk. Siyasətnamə. Bakı, 1987, s. 79.
6 Yenə orada.
7 Xuluflu V. Səlcuq dövlətinin daxili quruluşuna dair. Bakı, 1930, s.12.