DAŞ YUXULAR
69
- Qızın necәdi? Deyirlәr diş hәkimi olacaq? Olsun,
olsun. Allah qorusun onu. Sәnin kimi doktorun mәnә nә
xeyiri? Bәlkә qızına deyәsәn ağzıma diş sala - Zöhrә arvad
dişsiz, batıq ağzını sığallayıb dedi.
Doktor Abasәliyevin әhvalı yavaş-yavaş düzәlirdi.
Soruşdu:
- Bәs yazıq Xankişinin başına harda daş saldın? O
dünyaya göndәrmisәn deyәsәn?
- Xankişini görüm yazıq ilan vursun, Zülfü! Köpәk
oğlu mәnnәn yaşadı ki? Üç il sığalladı, gecә-gündüz kefini
çәkdi. Sonra da oğru pişik kimi sivişib çıxdı aradan. Görün
nә deyirdi: mәnә qısır arvad lazım deyil. Çaqqal oğlu
mәndәn aralanandan sonra, iki kәrә evlәndi - hanı, züryәti
olmadı. Axırı başa düşdü ki, tәqsir mәndә deyil, özü
törәdә bilmir. - Zöhrә arvad yumşaqca doktor
Abasәliyevin çiyninә toxundu. -Tifağın dağılmasın,
neylәyәk, sәn dә mәni saymadın, gedib şәhәrli qızı tapdın.
Hazırcavablığı ilә tanınan doktor Abasәliyev nәsә bu
dәfә özünü itirәn kimi oldu, möhkәm qızardı, düşdüyü
vәziyyәtdәn tez çıxmaq üçün dәrhal söhbәti dәyişdi:
- Deyәsәn, göyçәk bacılığın da sәndәn aralaşıb. Bu
limonlar mәnә dәhşәtli dәrәcәdә tanış gәlir.
- Әlbәtdә, onun limonlarıdı. Haykanuşdan savayı bu
kәnddә kimin belә limonları ola bilәr? - Zöhrә arvad
stakanlara çay süzә-süzә dedi. - Hә doktor, Haykanuş
ötәn payız yıryığış elәyib getdi. Erevana, oğlu Joranın
yanına getdi. Bәlkә dә özündәn olsaydı, qalardı. Jora tәkid
elәdi. Çıxıb gedәndә nә hala düşdüyünü gәrәk özün
görәydin. Hәyәtdәn, evdәn heç cür qopmaq istәmirdi.
Ağacların başına dәli kimi dolanırdı. Artırmanın surahısını
DAŞ YUXULAR
70
qucaqlayıb öpürdü. Lap çıxa-çıxda gәlib durdu burda,
limon ağaclarının önündә, hönkürdü, elә bil qoyub getdiyi
yeddi limon ağacı deyildi, yeddi körpә balasıydı. Belә, o
vaxtdan bәri yeddi ildi qapı-bacaya mәn baxıram. Bu il
limon yaxşı gәtirib, bir iri vedrә yığıb özünә göndәrdim.
Bizimkilәr il boyu Erevana mal dalınca gedib-gәlirlәr,
verdim onlar apardılar - Zöhrә arvad işıldayan yarpaqlar
arasından bir cüt limon üzüb kәtilin üstünә qoydu.
- Götürün, bu da sizin payınız, hәrәnizә biri düşür.
Evdә çayla içәrsiz. Sizin kimi әziz qonaqlar üçün hәr
ağacın üstündә üç-dörd dәnә saxlayıram.
Çayın sәbәbinә yorğunluğu canından çıxan doktor
Abasәliyev limon ağaclarını süzüb qәmli halda
gülümsündü. Sonra isә söhbәti davam etdirmәk xatirinә
sual verdi:
- Nә yaxşı Haykanuş sәni Erevana qonaq çağırmır?
- Çağırır, niyә çağırmır. Dәfәlәrlә Erevan bazarında
alver elәyәn әylislilәrdәn xәbәr göndәrib ki, bacıma deyin,
gәlsin, on-on beş gün qonağım olsun. - Zöhrә arvad gülüb
doktora göz vurdu. - Hә, necә bilirsәn? Bәlkә gedim olan
müsәlmanlığımı da qoca yaşımda ermәninin xarabasında
qoyub gәlim?
- Nә tәhәr belә deyirsәn ey, onsuz da içindә olduğun
ev ermәni evidi dә...
- Sәn bu qoca dәcәlxataya fikir ver. - Zöhrә arvad
ucadan Sadaya sәslәndi. - Dәli hәkimindә ağıl hardan
olsun? - dedi vә doktora yarıciddi, yarızarafat barmaq
silkәlәdi. - Bu evi atam Mәşәdiәli on beş qızıl tümәnә
Samveldәn - Arutyun dayıdan alıb. Guya bilmirsәn...
- Bilirәm. Mәn o mәnada demәdim.
DAŞ YUXULAR
71
- Atamın qarasına danışsan, mәn sәndәn incimәrәm.
Sәni and verirәm Allaha, Zülfü, o cәllad Mәmmәdağanın
adını bir dә heç harda dilinә gәtirmә. Onun becins
törәmәlәri özündәn dә betәrdi. Cingöz Şabanı deyirәm,
Zülfü. Deyirlәr, sәni dә incidib. Ondan aralı dur, bu
tayfadan nә әmәl desәn gözlәmәk olar.
- Sәn hardan eşitmisәn mәni incitdiyini? - O, sonsuz
heyrәtlә soruşdu, hiss olunurdu ki, әsәblәşib.
- Bu kәntdә heç nәyi ört-basdır elәmәk olmaz. O gün
bulağın başında arvadlar xısınlaşırdılar. Deyir, hardansa
qoca-qaltax tısbağa tapıb, hasardan tulayıb sizin hәyәtә,
deyir tısbağanın çanağına yazıb yağışdırıblar ki, "Bu
mәnәm, keşiş Mıkrtç, ermәni casusu Zülfü Abasәliyevin
doğmaca qardaşı".
Zәhra arvad doktorun hirsdәn bozardığını görüb
susdu. Saday qәssab Mәmmәdağanın oğlu, keşiş Mıkrtçın
qızını öldürәn, heç bir әclafla müqayisә olunmayacaq
dәrәcәdә alçaq adam olan Cingöz Şabanı çoxdan tanısa
da tısbağa әhvalatını birinci dәfә eşidirdi. Sadaydan beş-
altı yaş böyük olan Cingöz Şaban, o Şaban idi ki, bir
vaxtlar on-on bir yaşı vardı, cibindә qәssab bıçağı,
çiynindә ov tüfәngi gәzdirirdi. Bax elә o tüfәnglә Şaban o
yaz, Allah bilir hardan Әylisә - Daş kilsәnin hәyәtinә tәzib
gәlәn babbalaca, qara, qәşәng tülkü balasına atәş açıb
onu qanına qәltan elәmişdi. O vәdә Sadayın dörd, ya beş
yaşı var idi. Bununla belә, o gecә baş verәn hәmәn
hadisәni ömrü boyu unutmadı, hәtta dәfәlәrlә yuxusunda
tәkrar sәslәnәn güllә sәsinә diksinib ayıldı. Qәtlә yetirilәn
tülkü balasının hasara bulaşan qanını qar-yağış çoxdan
yuyub aparmışdı, amma Sadayın yaddaşında qıpqırmızı
DAŞ YUXULAR
72
qan lәkәsi o hasarın üstündә qiyamәtәcәn qızarıb qaldı,
heç zaman pozulmadı.
İndi dә, şübhәsiz, davakar Şaban hasardan atılan
üstü yazılı tısbağa barәdә Әylisә şәxsәn özü xәbәr
buraxmışdı.
Haykanuş Sadayın tez-tez rastlaşdığı, az-çox
yaxından tanıdığı iki qadın ermәnidәn biri idi. Әylisdә
başqa ermәnilәr dә vardı. Ancaq onlar azәrbaycanlılardan
heç fәrqlәnmirdilәr, elә buna görә dә Sadayın yadında
qalmayıblar.
Sadayın Bakıdan tәtilә getdiyi ilk yayda Haykanuş
hәlә Әylisdә yaşayırdı. Dәrddәn vә daim torpaqda
işlәmәdәn yumaq kimi bükülsә dә hәlә ki, tәsәrrüfatını
idarә elәmәk gücündә idi.
Hәyәtinin arxın yanındakı balaca әkin yerini öz әllәri
ilә qazır, kәrkilәyib yumuşaldır, özü üçün lobya, kartof,
xiyar, pomidor, göy-göyәrti әkirdi. Әylisdә hәr evә pay
çatan limon ağaclarına da özü baxırdı. Qadın Erevana,
doğma oğlu Joraya armud, şaftalı, qax (meyvә qrusu),
sucuq ( içinә qoz doldurulmuş meyvә lülәsi) göndәrirdi.
Digәr ermәnilәr kimi o da müqәddәs günlәrdә bütün
vaxtını Vәng kilsәsindә keçirir, saatlarla xaçın altında
dayanıb dua edirdi. İşdәn-gücdәn yorulanda darvazanın
ağzında oturub yaxın qonşularla, tәbii ki, hәm dә Zәhra
arvadla dәrdlәşirdi.
Haykanuşun evi Vәng kilsәsindәn xeyli aralıda, çayın
çökәyindә, kәndin müsәlmanlar yaşayan hissәsindә idi.
Yolun uzaqlığına baxmayaraq kilsәni qeyd-şәrtsiz
Haykanuşun ikinci evi saymaq daha doğru olardı. Hәr gün
möhtәşәm, topdağıtmaz darvazadan çıxıb kilsәnin
Dostları ilə paylaş: |