Milli tibbi tədqiqatlar
institutuna gəldikdən biraz
sonra Corc Popyak həmin institutda işləməyə
başladıqda bu maraq gücləndi. Popyaq Seqeddən
(Macarıstan) gəlmişdi, o, orada tibbi öyrənmişdi
və tibb doktoru dərəcəsi almışdır. O, Londona
müharibədən bir neçə il əvvəl gəlmişdi. O, Sent-
Derdinin tələbəsi olmamışdı (Albert Sent-Derdi
daha amerika biokimyaçısıdır; Macarıstanda
doğulmiş, oxumuş və 1947-ci ilə qədər orda
işləmişdir) və sonralar Sent Derdi buna görə
çox heyfslənirdi. Artıq Popyak Los Anjelesdədir,
o, emerturdadır (istefaya getmiş alim və
müəllimlər üçün təqüd) (Koliforniya
Universitetində). Londonda o, London
universitetinin kolleci yanında məşhur tibb
məktəbi olan Sent-Tomasda işləmişdi və
radioaktiv nişan kimi fosfor istifadə etmişdi.
Corc lipidlərlə maraqlanırdı və bu elə o vaxt idi
ki, lipidlər kimyasında fövqaladə dəyişikliklər
baş verirdi. Yağ turşularının asetat hipotezi var
idi və bu hipotezə görə onlar asetat vahidlərindən
yaranırlar və asetat xolesterinin sintezi üçün
əlverişli ilkin maddələrdir. Artıq 1930-cu illərin
sonlarında hidrogenin əvəzinə deyteriuma malik
asetatlarla radioizatop eksperimentlər aparılırdı.
Bu, Rudolf Şenkeymerin işlərindən başlayırdı.
Mən xatırlayıram ki, onun “Bədənin dinamik
vəziyyəti” adlı böyük olmayan kitabını
oxumuşdum. Mənim üçün bu, inqilabi baxış idi
və bu baxışa görə bizim davamlılığımız alovun
davamlılığı kimidir. Söhbət ondan gedir ki,
bizim bədənimizin komponentləri daim səpələnir
və yenidən dolur. Dəqiq olaraq alovda baş verən
kimi. Mən heç vaxt bu haqda düşünməmişdim.
Geriyə baxaraq Siz daha çox əhəmiyyətli
nəticə kimi nəyi ayırardınız?
Enzimatik səviyyədə baş verən prosesləri
başa düşmək üçün stereokimyəvi üsullar istifadə
etməyi dərk etmək.
Bu tədqiqat əvvəlcədən planlaş
dırıl
-
mışdımı?
O, özü-özünə yarandı. Popyak və mən
nişanlanmış atomlu perkursorları (molekul sələf)
yaradaraq və saxlayaraq və kimyəvi reaksiyaların
köməyi ilə reaksiya məhlullarında izotopları
izləyərək sterinlərin biosintezinin gedişinin
öyrənilməsində təcrübə topladıq. Prosesə aid
biliklərimiz dərinləşdikcə biz kifayət qədər çətin
suallara cavab verə bildik: məsələn, molekuldaxili
pereqruplaşmanın gedişi haqqında. Biz prosesin
o mərhələsini müşahidə etdik ki, (biz indi bilirik
ki, əslində o, iki mərhələdədir) həmin mərhələdə
15 karbonlu sələfin iki molekulu birləşərək 30
karbonlu məhsul-skvalen əmələ gətirir. Bu proses
kifayət qədər simmetrik görünür, amma əslində
belə deyil: biz müəyyən etdik ki, sələf
molekullarından birinin hidrogen atomu mübadilə
reaksiyasında iştirak edir. Bu, mənim simmetrik
substrata enzimin asimmetrik təsiri haqqında
düşünməyə məcbur etdi və mən müəyyən etdim
ki, mevalonatdan skvalenə o dövrdə məlum olan
intermediatlardan keçən yol 16384 müxtəlif
stereospesifik üsullarla həyata keçirilə bilər.
Və onda belə bir fikir yetişməyə başladı ki,
həqiqətdə üsullardan hansı reallaşır. Tezliklə
aydın oldu ki, yantar turşusu, sadə 4-karbonlu
birləşmə parçalanmanın açar məhsuludur və
metilen qrupunun hidrogen atomlarından birinin
deyterium ilə əvəz edilməsində yaranan olduqca
kiçik optiki fırlanmağı ölçməliyik. Böyük
xoşbəxtlikdən buna imkan verən cihaz Milli
fizika laboratoriyasında yaranmışdı. Biz birinci
yoxlamanı xolesterinə hidrogenin bir hissəsini
göndərən koenzim ilə apardıq; bu
nikotinamidadenindinukleotid idi. Özünün
reduksiya olunmuş formasında o, hidrogeni
nikotinamid siklinin bu və ya digər tərəfindən
substrata keçirir; hansısa tərəfdən olmasını hansı
enzimin prosesdə iştirak etməsi müəyyən edir.
Biz deyterium nişanlarından istifadə etdik ki,
hidrogenlərdən birini nişanlayaq və sonra
reduksiya olunmuş koenzimi deyteroyantar
turşusuna qədər parçaladıq. O, optiki aktiv idi
və fırlanma işarəsi bizim hansı hidrogeni
nişanlamağımızdan asılı idi. Eyni zamanda biz
deyteroyantar turşusunu elə sintez etdik ki, onun
müxtəlif konfiqurasiyasını bilirdik. Fırlanma
işarəsinə görə parçalanma yolu ilə alınmış
istənilən digər nümunənin konfiqurasiyasını
müəyyən edə bilərdik.
24
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 5‐6 (04) 2013
Bu, ardınca getməli olan planı verdi. Mevalon
turşusu steroidlərin açar sələfidir. Onda altı
stereokimyəvi müxtəlif metilen hidrogen atomları
var. Biz sintetik üsul işləyib hazırladıq ki, həmin
hidrogen atomlarından istənilən birini deyterium
və ya tritium ilə nişanlaya bilək və dəqiq bilək
ki, nişan harda yerləşir. Sonra biz həmin
nişanlanmış turşuları uyğun enzimləri almaq
üçün istifadə etdik. Bu enzimlər onları həmişə
xolesterinə və ya bəzi hallarda skvalenə bənzər
intermediata gətirib çıxaran biosintez prosesinə
qoşur. Bəzən nişanın saxlanılması və ya itməsini
müəyyən etmək kifayət qədər sadə idi; bəzən
biz parçalanmanı deytroyantar turşusuna qədər
aparmalı olurduq ki, metilen qrupunun
konfiqurasiyasını müəyyən edək. Bu tədqiqatların
gedişinə enzimatik çevrilmələr, parçalanmalar
və analiz üsullarımızı işləyib hazırlamaq lazım
gəldi. Bu, çox maraqlı idi. Və nəhayət ki, biz
mümkün olan sayı 16384-dən 2-yə azalda bildik.
Biz bilirdik ki, xiral metil qrupu problemini
həll etmədən irəli gedə bilmərik. Biosintezin
mərhələlərinin birində metil qrupu hidrogenin
metilen qrupunun bu və ya digər tərəfinə əlavə
gəlirdi amma məhz hansı tərəfə? Xiral almaq
üçün metil qrupu hidrogenin hər üç izotopuna
malik olmalıdır. Biz biosintez yolu ilə belə qrup
yarada bilərdik və onun mütləq konfiqurasiyasını
müəyyən etməklə problemimizi həll edə bilərdik.
Amma onu necə analiz etmək lazımdır? Bu
məsələnin həlli o vaxt Münxendə işləyən German
Eqqerer tərəfindən təklif olundu. Qlikoslikat
siklinin enzimi malatsintaza metil qruplu substratı
istifadə edir (A koenziminin sirkə turşusu ilə
efiri) və metilen qruplu maddəyə (malon turşusu)
çevrilir. Hesab etməyə ciddi əsas var idi ki, bu
streospesifik proses olacaq və əsasən ən yüngül
hidrogen izotopu metil qrupundan ayrılacaq.
Bizə artıq elə enzim məlum idi ki, əmələ gələn
metilen qrupundakı qalan iki hidrogen atomu
arasındakı fərqi hiss edir ki, bu da onlardan
yalnız birinin kənarlaşmasında özünü göstərir.
Uyğun olraraq biz Con Redmond ilə birlikdə
kimyəvi yolla iki sirkə turşusu nümunəsi
hazırladıq. Onlardan hər ikisi xiral metil qrupuna
malik idi; onların mütləq konfiqurasiyaları sintez
üsulu ilə müəyyən edilirdi və biri-birinə əks idi.
Münxendə bu nümunələrdən hər biri enzimlə
qarışığına əlavə oundu ki, bu qarışıq əvvəlcə
onları asetilkoenzim A-ya, sonra malon turşusuna
çevirdi. Sonuncu ikinci enzim ilə işləndi. Sonra
hidrogen izotopunun ölçülməsi üçün daha əlverişli
olan radioaktiv tritium miqdarı təyin olundu.
İki nümunədə alınan nəticələr tam və güclü
fərqlənirdi. Artıq bizdə sirkə turşusu molekuluna
daxil ediləcək istənilən xiral metil qrupunun
mütləq konfiqurasiyasını təyin etməyə imkan
verən analitik üsul var idi. Biz bu üsulu skvalenin
biosintezinin uyğun mərhələsinə tətbiq edərək
nəhayət ki, 16384 alternativi bir varianta azalda
bildik. Əlbətdə, bu nəticə metil qrupları generasiya
olan və ya çevrilmələrə məruz qalan böyük
sayda enzimlərə digər tətbiqlərə malik idi. Bəzi
maraqlı kənaraçıxmalarla sterospesifiklik qayda
oldu.
Canlı materiyada maddələrin
asimmetriyası kimyəvi proseslər nəticəsində
yarana bilərdimi? Sual vermək asandır, amma
mən bildiyim qədər biz bu haqda yalnız fərz
edə bilərik.
Mən də bu haqda düşünməyin həvəsindən
imtina edə bilmirəm. Mən nə düşünürəm? Bizim
gördüyümüz həyatın yeganə üsulu su mühitində
reallaşır. Həyatın böyük molekulları, zülallar,
nuklein turşuları, polisaxaridlər sadə vahidlərdən
qurulmuşdur, həm də onların əmələ gəlməsi
zamanı su ayrılır. Amma, bu böyük molekullar
suda davamlı olmurlar və suda çox qaldıqda
hidroliz olunurlar. Belə vəziyyətdə molekulyar
konstruksiyanı saxlamağın əlverişli üsulu
molekulların özü-özünə istehsal etməsidir. Hər
bir fərdi molekul parçalanır, amma molekulyar
konstruksiya saxlanılır; bu, orqanizmlər üçün
Şenxeymerin müəyyən etdiklərinə oxşardır.
Şəkərin, aminturşuların sadə vahidləri əsasən
xiral molekullar olduqlarından əgər hər iki güzgü
bərabər formalı sadə molekullar olsa da birinci
özü-özünə yaradan molekul xiral olmalıdır.
Təkrar istehsal üçün tikinti bloku kimi sağ və
sol molekulların təsadüfi yığımı uyğun gəlir.
25
ELM DÜNYASI
/ Elmi‐kütləvi jurnal / 5‐6 (04) 2013