40
İsveçrədə işsizliyə görə müavinət 200 gündən 520 günədək
müəyyən edilir. Müavinətin həcmi ödənilməsi yaşdan və ödəmələrdən
asılı olaraq dəyişir. Maksimal müavinət həcmi 6 986 avro ola bilər
25
.
7.TƏHLÜKƏSİZ VƏ SAĞLAM ƏMƏK ŞƏRAİTİINİN
TƏMİN OLUNMASI
7.1.Əməyin Mühafizəsi sahəsində qanunvericilik
“
Azərbaycan 2020: gələcəyə baxış” İnkişaf Konsepsiyasıda göstərilir
ki, “
İşləyən vətəndaşların təhlükəsiz və sağlam əmək şəraitinin təmin
edilməsi sahəsində iş gücləndiriləcək, əməyin mühafizəsi və əmək
şəraitinin yaxşılaşdırılması üzrə Dövlət Proqramı hazırlanacaqdır”
26
.
Azərbaycan Respublikasının Konstitusiyasının 35-ci
maddəsinə görə “Hər kəsin təhlükəsiz və sağlam şəraitdə işləmək....
hüququ vardır”. Əmək Məcəlləsinin 215-ci maddəsinə görə
“Müəssisənin mülkiyyətçisi və
işəgötürəni işçilərin
iş
yerlərində əməyin mühafizəsi normalarının və qaydalarının
yerinə yetirilməsinə bilavasitə cavabdehdirlər...”.
Həmin məcəllənin
195-ci maddəsinin c) bəndinə görə “işəgötürən tərəfindən əməyin
mühafizəsi qaydalarına əməl olunmadığına görə baş vermiş istehsalat
qəzası nəticəsində əmək funksiyasını yerinə yetirərkən işçinin
sağlamlığına və səhhətinə ziyan vurulduqda, habelə bu səbəbdən həlak
olması
ilə
əlaqədar onun ailə
üzvlərinə,
himayəsində
olan
şəxslərə
müvafiq maddi ziyan dəydikdə”
işəgötürən tam maddi məsuliyyət daşıyır.
2011-ci ilin yanvar ayına qədər işəgötürənlər istehsalatda bədbəxt
hadisə və peşə xəstəlikləri hallarına görə işçinin sağlamlığına dəyən
zərərin ödənilməsini həyata keçirərkən çəkilən xərcləri bir qayda
25
Mənbə: http://finance.bigmir.net/career/29825-Zhizn--na-posobie--Skol-ko-v-
Evrope-platjat-bezrabotnym
26
Azərbaycan 2020: gələcəyə baxış” İnkişaf Konsepsiyası.Mənbə:
http://www.president.az/files/future_az.pdf
41
olaraq müəssisənin vəsaiti hesabına həyata keçirirdi. İşəgötürənin işçi
qarşısında olan bu məsuliyyətini sığorta etmək hüququ olsa belə bu
hüquqdan nadir hallarda istifadə olunurdu və belə sığortalama ilə bağlı
müvafiq normativ hüquqi baza yox idi (yalnız ümumi qaydada həyat
sığorta sistemi tətbiq oluna bilərdi).
11 may 2010-cu il tarixində imzalanmış və 2011-ci ilin yanvar
ayının 1-dən tətbiq olunmağa başlamış “İstehsalatda bədbəxt
hadisələr və peşə xəstəlikləri nəticəsində peşə əmək qabiliyyətinin
itirilməsi hallarından icbari sığorta haqqında Azərbaycan
Respublikasının Qanunu və qanunun tətbiqi məqsədi ilə qəbul
olunmuş bir sıra normativ hüquqi aktlar istehsalatda bədbəxt hadisə və
peşə xəstəliklərindən icbari sığortanın tətbiqini məcburi etdi. Bütün
işəgötürənlər Qanuna uyğun olaraq muzdlu əməyə cəlb etdiyi işçiləri
bədbəxt hadisə və peşə xəstəliklərindən icbari sığorta etməlidir.
Qanunun tətbiqi ilə əlaqədar Əmək Məcəlləsinin 225-ci maddəsi
də yeni redaksiyada qəbul olundu. Həmin maddəyə görə “1.
İşəgötürən qanunvericiliklə müəyyən olunmuş qaydada hər bir işçinin
istehsalatda bədbəxt hadisələr və peşə xəstəlikləri nəticəsində peşə
əmək qabiliyyətinin itirilməsi hallarından icbari sığortalanmasını
təmin etməlidir. Əmək müqaviləsində işçinin sığortalanması barədə
müvafiq məlumatların göstərilməsi mütləqdir.
2. İstehsalatda bədbəxt hadisələr və peşə xəstəlikləri nəticəsində
peşə əmək qabiliyyətinin itirilməsi hallarından icbari sığorta
sahəsində münasibətlər müvafiq qanunvericiliklə tənzimlənir”.
Beləliklə “İstehsalatda bədbəxt hadisələr və peşə xəstəlikləri
nəticəsində peşə əmək qabiliyyətinin itirilməsi hallarından icbari
sığorta haqqında” Azərbaycan Respublikası Qanununun qəbul
olunması ilə əmək sferasında işəgötürənin işçinin sağlamlığına dəyən
zərərlə bağlı məsuliyyətinin sığortası icbari xarakter aldı.
Lakin, Əməyin mühafizəsi və texniki təhlükəsizlik sahəsində
problemlər ciddir və məhz bu baxımdan konsepsiyada xüsusi dövlət
proqramının qəbul olunması nəzərdə tutulmuşdur.
42
7.2.İstehsalatda bədbəxt hadisələr və peşə xəstəlikləri
hallarından icbari sığorta
İstehsalatda bədbəxt hadisə və peşə xəstəlikləri hallarından
icbari sığorta sisteminin tətbiqi özlüyündə işçilərin sağlam əmək
şəraitində işləmək hüququnun təmin olunmasına yönələn müsbət bir
prosesdir. Bu qanunun tətbiqinə qədər olan vəziyyətin təhlili onu
göstərir ki, işəgötürənlərin işçinin sağlamlığına dəyən zərərin əvəzini
ödəməsi ilə bağlı çoxsaylı problemlər mövcud idi. Bu problemlər
əsasən aşağıdakılardın ibarət idi:
1. İşəgötürənlər işçinin sağlamlığına dəyən zərərin əvəzini
ödəməkdə maraqlı deyildi və bu baxımdan müxtəlif vasitə və
üsullardan istifadə etməkdə belə ödənişləri həyata keçirməkdən
yayınırdı;
2. Bir çox hallada işçinin zədə aldığı və ya peşə xəstəliyinə
tutulduğu müəssisə sonradan ləğv olunurdu, təşkilati hüquqi formasını
və ya mülkiyyətçisini dəyişirdi. Belə olan halda istehsalat zədəsi və ya
peşə xəstəliyi nəticəsində sağlamlığını və peşə əmək qabiliyyətinin
tam və ya qismən itirən işçi və ya həmin işçi yuxadakı səbəblərdən
vəfat etmişdirsə onun vərəsələri təyin olunmuş kompensasiyaları ya
ümumiyyətlə ala bilmirdi, tam ala bilmirdi və ya olduqca çətinliklə
alırdı;
3. Bir çox iş yerlərində istehsalat zədələnməsi və peşə xəstəlikləri
nəticəsində kompensasiya alan işçilərin sayı həddən artıq çox olduğu
üçün həmin müəssisə hətta gəlirlə işləsə belə işçilərə kompensasiyaları
verməkdə çətinlik çəkirdi. Bu səbəbdən həmin müəssisələrin yerinə
yetirdikləri işlər və ya göstərdikləri xidmət üçün daha çox vəsait tələb
edirdi ki, bu da bu müəssisələrin rəqabət qabiliyyətini aşağı salırdı;
4. İşəgötürən tərəfdən kompensasiyaların ödənilməsi onun
gəlirlərinə mənfi təsir göstərirdi və bu da dolayısı ilə orada çalışan
işçilərin əmək haqlarının və sosial güzəştlərin artırılmasına imkan
vermirdi. və s.
İstehsalat zədələnməsi və peşə xəstəlikləri hallarından icbari
sığorta sisteminin tətbiqi isə yuxarıda göstərilən bütün problemləri həll
etmiş olur. Bununla belə qanunun tətbiq olunmasından keçən 3 ildən