Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
135
ayaqqabıları çıxarıb kənara tulla, qara rəng diqqəti çə-
kir. Elə də etdik. Təyyarələr yaylım atəşi açıb ötdü. İna-
nırsınızmı, güllələr ayaqqabılarımızı aşsüzənə döndər-
mişdi... Cəfər Xəndan olmasaydı, çətin ki, xilas ola
biləydim”.
O vaxt bu hadisə baş verən zaman Cəfər Xəndan
mayor rütbəsində imiş. Həm də bir zabit kimi təcrübəsi,
biliyi çoxlarından üstün olması ilə fərqlənirmiş.
1941-ci ilin sentyabr ayında cənub cəbhəsinə teleqram
gəlir və Cəfər Xəndanı, Qılman İlkini Bakıya çağırırlar.
Məqsəd ondan ibarət olur ki, ziyalılardan ibarət bir he-
yət yaradılsın və onlar Təbrizdə yaşayan həmvətənlə-
rimiz arasında təbliğat işi aparsınlar. Qılman İlkin bu
məqamları belə xatırlayırdı:
“Bizi, yəni ərəb əlifbasını yaxşı bilən ziyalıları –
yazıçı və jurnalistləri Mircəfər Bağırov öz yanına çağır-
dı. Tapşırıq belə oldu ki, biz İranda “Vətən yolunda”
qəzetini nəşr etməliyik. İrandakı qəzetlər cəbhədəki
vəziyyət barədə yanlış məlumatlar dərc edir, almanpə-
rəst mövqe tuturlar. Mircəfər Bağırov açıqca dedi ki,
məqsədimiz Şimali və Cənubi Azərbaycanı birləşdir-
məkdir”.
Beləliklə, o vaxt Təbrizə 100 nəfər ziyalı ezam
olunur. Onların içərisində Cəfər Xəndanla yanaşı, Qıl-
man İlkin, Mirzə İbrahimov, Məmməd Rahim, Əvəz
Sadıq, Cabbar Məcnunbəyov, Ənvər Məmmədxanlı,
Qulam Məmmədli, İsrafil Nəzərov, Osman Sarıvəlli,
Mehdixan Vəkilov, Məmmədəli Sidqi və digərləri də
olur. Onu da qeyd edək ki, Təbrizə göndərilən 100 nəfər
B U L U D X A N X Ə L İ L O V
136
ziyalının ümumi rəhbəri isə o zaman Mərkəzi Komi-
tənin katiblərindən biri – Əziz Əliyev olur.
1941-ci ilin sentyabr ayında Təbrizdə Azərbaycan
dilində çap olunan “Vətən yolunda” qəzetinin baş re-
daktoru Mirzə İbrahimov təyin edilir. Digər ziyalıların
hər birinə isə fəaliyyət göstərmək üçün konkret sahələr
tapşırılır. Məsələn, Mirzə İbrahimovun tapşırığı ilə İsra-
fil Nəzərov, Qulam Məmmədli, Məmməd Rahim, Os-
man Sarıvəlli, Mehdixan Vəkilov, Məmmədəli Sidqi
İranın müxtəlif bölgələrinə baş çəkir, qəzet üçün
məqalələr hazırlayırlar. “Əziz Əliyevin qrupu” adlanan
bu ziyalılar o vaxt Cənubi Azərbaycanda milli azadlıq
hərəkatına yaxından köməklik göstərirlər. Qılman İlkin
o vaxt bəzi hadisələri belə xatırlayırdı:
“Qulam Məmmədli fars dilini mükəmməl bildi-
yindən arxivlərə gedir, ayrı – ayrı adamların evlərindəki
kitab və qədim əlyazmaları ilə tanış olurdu. Qısa vaxt
ərzində güneyli şair Mirzə Əli Möcüzün, Heyran xanı-
mın əlyazmalarını üzrə çıxartdı. Bax, Balaş Azəroğluyla
məni o zaman “Vətən yolunda” qəzeti redaksiyasında da
Qulam Məmmədli tanış etmişdi”.
Qılman İlkin Seyid Cəfər Pişəvəri barədə və “Qı-
zıl səhifələr” adlı kitabın çapı barədə xatirələrində belə
qeyd edir: “Bir gün yerli hökümətin başçısı Seyid Cəfər
Pişəvəri Əziz Əliyev, Qulam Məmmədli və məni çağırıb
güneydəki milli azadlıq hərəkatı haqqındakı materialları
toplayıb kitab halında nəşrə hazırlamağı tapşırdı”.
Bu tapşırıqdan sonra Qulam Məmmədli və Qıl-
man İlkin gecə - gündüz çalışaraq bir ay ərzində “Qızıl
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
137
səhifələr” adlı kitabı hazırlayırlar. İlk nüsxəni Seyid Cə-
fər Pişvəriyə göndərirlər. Seyid Cəfər Pişvərinin məslə-
həti ilə kitabın üstündən onun tərtibçilərinin – müəlliflə-
rinin adı çıxarılır. Yəni kitabın üstündə Qulam Məm-
mədli ilə Qılman İlkinin adı yazılmır. Ona görə ki, istə-
mirdilər ki, kitabın sovet zabitləri tərəfindən hazırlan-
dığı bilinsin. Onu da qeyd edək ki, bu kitaba görə Seyid
Cəfər Pişəvəri Qulam Məmmədlini və Qılman İlkini
milli hökümətin ali – “21 Azər” medalı ilə təltif edir.
“Əziz Əliyevin qrupu” Böyük Vətən müharibəsi
qurtarana qədər Təbrizdə qalır və həmyerlilərimiz ara-
sında maarifləndirici işlər görür, təbliğat aparırlar. Təbii
ki, Qılman İlkin də Böyük Vətən müharibəsi qurtarana
qədər Təbrizdə qalır. Düzdür, Mircəfər Bağırovun
Şimali və Cənubi Azərbaycanı birləşdirmək ideyası baş
tutmasa da, hər halda o ziyalıların İranda gördükləri
işlər bəhrəsini verir. Belə ki, milli şüur oyandı, azərbay-
cançılıq ruhu gücləndi, Cənubi Azərbaycan şairləri öz
şeirlərini Azərbaycan dilində yazdılar və s. Qılman İlkin
Şimali və Cənubi Azərbaycanın birləşdirilməsi ideyası-
nın baş tutmaması ilə bağlı xatirələrində belə qeyd
edirdi:
“Əlbəttə, sonralar iş elə gətirdi ki, Mikoyan və
Beriya bu ideyanın baş tutmasına mane oldular. Stalini
inandırmağa nail oldular ki, Azərbaycan birləşsə, nə
boyda respublika olar, bunların qabağında durmaq
olmaz”.
Qılman İlkin Təbrizdə “Vətən yolunda” qəzetində
çalışarkən belə bir hadisə olur. Günlərin birində Mirzə
B U L U D X A N X Ə L İ L O V
138
İbrahimov Qılman İlkini yanına çağırır və ona deyir ki,
belə bir məqalə yazmaq lazımdır: Məqalədə daşnakların
faşist agenturasının təmsilçiləri olduğu əks olunmalıdır.
Qılman İlkinin belə bir məqaləsini oxuyan ermənilər
redaksiyaya şikayətə gəlirlər. Ancaq Qılman İlkin
şikayətə gələn ermənilərə tutarlı dəlil və sübut gətirir.
Bununla da şikayətə gələn ermənilər redaksiyadan
gedirlər. Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, Mircəfər Bağırov
Təbrizdə olan ziyalılarla maraqlanıb və onları müdafiə
etmişdi. Hətta Qılman İlkinin daşnaklarla bağlı yazdığı
məqaləni də oxumuşdu. Bunu sonra bir məsələ ilə bağlı
Qılman İlkinlə görüşəndə ona demişdi də. Həmin görüş
barədə Qılman İlkin xatirələrində deyirdi: “Bağırovu
rəsmi məclislərdə çox görmüşəm. Şəxsi görüşüm də
olub. Mən “Töhfə” adlı bir hekayə yazmışdım.
Hekayənin əsas mövzusu Lenin və Azərbaycan idi. Onu
“Kommunist” qəzeti redaksiyasına – Əli Vəliyevin
yanına apardım. Əli Vəliyev hekayəni oxudu, amma
dərc etməkdən imtina etdi. Bəhanəsi bu oldu ki, şeirdə
Lenin obrazı var, amma nəsrdə yoxdur”.
Qılman İlkin xatirələrində qeyd edir ki, onlar
birlikdə (Əli Vəliyev və Qılman İlkin) MK-nın ideolo-
giya üzrə katibinin yanına gedirlər. Onun kabinetində
hekayəni oxuyurlar. MK-nın ideologiya üzrə katibi
onları Mircəfər Bağırovun yanına aparır. Sonra nə baş
verəcəyi onları da, Qılman İlkini də təşvişə salır.
Qılman İlkin bu barədə xatirələrində belə deyir: “Böyük
təşviş içindəydim. Ürəyim tez-tez döyünürdü. Bağırov
bizə “oturun” dedi. Əli Vəliyev məsələni izah etdi.
Dostları ilə paylaş: |