B U L U D X A N X Ə L İ L O V
116
Vaxtilə Dostoyevski belə bir fikir söyləmişdi:
“Dünyanı gözəllik xilas edəcək”.
Bu barədə ədəbiyyat üzrə Nobel mükafatçısı
Aleksandr İsayeviç Soljenitsin 1975-ci ildə Nobel
mükafatı alarkən geniş bir nitq söyləmişdi. Həmin nitqin
bəzi məqamlarını qeyd etmək yerinə düşər: “Bədii əsər
isə öz sınağını özündəcə daşıyır: süni, qondarma
konsepsiyalar obrazlarla sınaqdan keçə bilmir: həm
birincilər, həm də ikincilər dağılıb gedir, çəkimsiz,
solğun görkəm alır, heç kəsi inandıra bilmir. Həqiqəti
canına hopdurmuş və onu kəskin canlı şəkildə təqdim
edən əsərlər isə bizi amiranə tərzdə öz təsirləri altına
salır, özlərinə cəzb edirlər – və heç kəs, heç vaxt, hətta
əsrlər keçəndən sonra da onları təkzib etmək fikrinə
düşmür”. Məhz bu mənada “Sevgi və nifrət” şeirində
həqiqət o qədər cəzbedicidir ki, indi də, gələcəkdə də,
əsrlər keçəndən sonra da heç kəs onları təkzib etmək
fikrində olmayacaq və bu heç mümkün də deyildir.
Sevgi və nifrət insan olan hər bir kəsdə var və onun
obrazı, modeli “Sevgi və nifrət” şeirində öz əksini tapır.
Sadəcə olaraq öz əksini tapmır, təkzibolunmaz bir
model, formul alır. “Sevgi və nifrət” şeirindəki
təkzibolunmaz model və formul bunlardır:
Sevgini tanı, nifrətə ürək vermə.
Sevgi, dostunu tanı.
Nifrətə ürək vermə!..
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
117
Yaxud:
Sevgi olan yerdə qürura inanarlar?!
Ağlın olsun, ay sevgi,
Qürura inanarlar?
O bir səddir arada,
Bərk vur, tökülsün daşlar!..
Yaxud:
Sevgi xoşbəxtdən xoşbəxtdir
Bil ki, sevgi hər zaman
Xoşbəxtdən də xoşbəxtdir,
Sənsə ondan hürkürsən
Ondan qorxan bədbəxtdir.
Yaxud:
Sevgi də tükənə bilər.
İstəyirsən bu sevgi
Tükənib, heç bitməsin?
Günəş batsın, yerini,
Heç vaxt Aya verməsin?
Bu heç mümkün də deyil –
Gün doğub – batmalıdır.
Qaranlıq gecədə də
Arzu boy atmalıdır...
Yaxud:
Sevgi səni, məni, onu, bizi, sizi, onları
yaradandır.
Nifrətə dost deyirsən... –
B U L U D X A N X Ə L İ L O V
118
Sevgi, görəsən niyə?!
Ürəyim sənin deyil,
Kinlisən buna görə?
Mən səni tanıyalı
Məni başdan almısan...
Hərdən inanıram ki,
Məni sən yaratmısan...
Sevginin nifrətə keçməməsi və ümumiyyətlə,
nifrətin olmaması üçün gözəllik, həqiqət, xeyir
əzilməməli, onlar vəhdət təşkil edərək yaşamalıdır. Elə
buradaca yenə də Aleksandr İsayeviç Soljenitsin Nobel
mükafatı alarkən söylədiyi nitqdən bəzi məqamları qeyd
etmək istərdik: “Ola bilər ki, həqiqət, xeyir və gözəllik
üçlüyünün bu qədimi vəhdəti materialist gəncliyimizdə
düşündüyümüz kimi, sadəcə, təmtəraqlı formul deyil?
Əgər bu üç ağacın başları, tədqiqatçıların dedikləri kimi,
birləşirsə, lakin bu zaman Həqiqət və Xeyirin yetərincə
açıq, yetərincə aşkar duyulan pöhrələri basılıb əzilmiş-
dirsə, kəsilmişdirsə, irəli buraxılmırsa – onda da bilməz-
mi ki, Gözəlliyin ecazkar, öncədən necə olacaqları
bilinməyən, gözlənilməz pöhrələri özlərinə yol tapa bil-
sin, elə həmin yerdəcə üzə çıxsın və onların hər üçünün
işini görmüş olsun?
Belə olan halda Dostoyevskinin “Gözəllik dünya-
nı xilas edəcək” deyimi təsadüfən yox, peyğəm-
bərcəsinə söylənilmiş olunur ki? O axı çox şeyi görə
bilirdi, hər şey ona heyrətamiz dərəcədə əyan olurdu”.
Ə B Ə D İ Y A Ş A R Ə D Ə B İ Y Y A T
119
Deməli, incəsənət, ədəbiyyat, doğrudan da, müasir
dünyaya kömək edə bilər? Deməli, Həqiqət, Xeyir və
Gözəllik vəhdətdə olmaqla pöhrə verə bilər, gələcəyə
doğru özlərinə yol tapa bilər. Təklikdə bunların heç biri
digərinin işini görə bilməz. Təklikdə bunların biri digə-
rini, yaxud digərlərini irəli apara bilməz. Bundan başqa,
incəsənət, ədəbiyyat, məhz ədəbiyyat gözəllikdir. O,
dünyanı xilas edə bilər. Və ədəbiyyat – Gözəllik Həqi-
qət və Xeyirlə vəhdətdə olmaqla müasir dünyamıza kö-
mək edə bilər. Bir ideoloji silah kimi Həqiqət, Xeyir və
Gözəlliyin vəhdəti irəliyə buraxılmalıdır. Bu mənada
“Gecə qüsura baxma” şeirində Həqiqət, Xeyir, Gözəllik
Gecə obrazında fəlsəfi izahını tapır. Gecə obrazı vasitəsilə
Gecə Həqiqət, Xeyir və Gözəlliklə oppozisiya yaradır.
Gecənin poetik düsturu belə ifadə olunur: gecə sən mənə
dost deyilsən, gecə məkrlə yatan arzuları ayıldırsan, gecə
günün qaranlığında hamını buraxıb gedirsən və s.
Gecə sən mənə dost deyilsən:
Sən mənə dost deyilsən,
Gecə, incimə küsmə,
Yalnız dostlar söyləyər,
Sözün düzünü üzə.
Gecə məkrlə yatan arzuları ayıldırsan:
Gecə, bir mənə söylə,
Axı, nəyə lazımsan,
B U L U D X A N X Ə L İ L O V
120
Xatirələrdə uyan,
Hissləri oyadırsan,
Məkrlə ayıldırsan
Yatan arzularımı?...
Gecə günün qaranlığında hamını buraxıb
gedirsən:
Gecə, sən də hamı tək,
Məni tərk edəcəksən...
Günün qaranlığında,
Buraxıb gedəcəksən.
Şeirdə oxucu özü üçün nəyisə tapırsa, ya da özünü
görürsə, yaxud da təsəlli yeri kimi ona sığınırsa, onda,
deməli, nəsə var. Deməli, şeir var, poeziya var. Onun
hikməti var. Onun təmiz niyyəti var. Bu mənada “Səni
tərk edəcəyəm”, “Ana, nə olar, getmə!”, “Ulduzlar pillə-
pillə düzülsəydi səmaya”, “Səni atmaq istəmirəm”, “Ru-
huma yaxındır o”, “Çıxıb getmə” şeirləri məhəbbət
mövzusunda yazılmış şeirlər olmaqla məhəbbətin poetik
fəlsəfəsini yüksək ruhla, təmiz niyyətlə, böyük hikmətlə
oxucuya təqdim edir. Bu şeirlərin hər birində görürsən
ki, şeirin bütövlükdə ruhu müəllifin canı, qanı ilə
qidalanır.
Mən çıxıb gedəcəm –
Səni tərk eyləyəcəm,
Vuracaqsan qəlbimə
“Ürəksiz” damğasını.
Dostları ilə paylaş: |