Mövlud Teymur
Yüklə 5,48 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Firqət dayıya
- Əzizimiz Qalacıqlı Məlik Səmədova
- Orta məktəbdə ədəbiyyat müəllimimKərim Əzizova
- Unutmarıq şair səni
- Hardan tapım
- Yaxşı sənətkar Şair dostum Müzəffər Şükür Məchula
Mövlud Teymur bəmə endi, Yana-yana dedi, dindi: Xatirədir özü indi, Hər insana, hər bir kəsə! 2008 Firqət dayıya Firqət dayı da, Halal adamdı. Saçı, saqqalı, Ağ, çal adamdı! Müdrik qocadı, Sözü ucadı. Başdadır adı, Əvvəl adamdı! Xasiyyəti xoş, Ünsiyyəti xoş. Söz-söhbəti xoş, Nur, ləl adamdı! Yolu düz olub, Cığır, iz olub. Saf, təmiz olub, Əfzəl adamdı! Mövlud deyir də, Olub bir pir də. Budur fikir də: Gözəl adamdı! 2006 Əzizimiz Qalacıqlı Məlik Səmədova Doqquzda oxuyub təhsil alırdım, Sizin kəndinizdə, ay Məlik dayı. Uzaq olduğundan bizim kəndimiz, Qalardım mən sizdə, ay Məlik dayı! Qəlbin geniş idi, ürəyin təmiz, Mənə doğma idin, mənə çox əziz. Sanırdım mən səni coşqun bir dəniz, Həmişə xoş üzdə, ay Məlik dayı! Şirin nəsihətin, öyüdün vardı, Elmə, sənətə hörmətin vardı. Rəsulla, Səmədə hörmətin vardı, Ucaydın hər gözdə, ay Məlik dayı! Yaxşılıq gələrdi ancaq əlindən, Bir kəs inciməzdi şirin dilindən. Min söhbət salardın doğma elindən, Hər vaxt gülərüz də, ay Məlik dayı! Keçib o zamandan gör neçə illər, İtməz bu yaxşılıq ötsə fəsillər. Mövlud sənə uzun, xoş ömür dilər, Qucar səni yüzdə, ay Məlik dayı! İsmayıllı, Buynuz kəndi, 1994 Orta məktəbdə ədəbiyyat müəllimimKərim Əzizova Öz doğma kəndindən uzaq Bakıya, Bir gənc yola düşdü təhsil almağa. Oxudu, qutardı müəllimliyi, Qayıtdı yurduna, isti ocağa! Böyük bir həvəslə başladı işə, Dərs dedi məktəbdə ədəbiyyatdan. Onun tükənməyən elm bulağından, Bəlkə də mən idim ilk dəfə dadan?! Mən idim o dolu qəlbinə vurğun, Mən idim ondakı biliyə heyran. Onun hər dərsinə şer diliylə Dil açdı dağ-dərə, dil açdı aran! Dedim əhsən belə oğul yetirən O böyük ataya, böyük anaya. Yorulmaz eşqiylə, düşüncəsiylə, Ucaldı günəşə, ucaldı aya! Ad aldı, dillərdə gəzdi şöhrəti, Adıyla tanındı Kərim müəllim. Elmə, maarifə, şerə, sənətə, Köküylə bağlıydı hər zaman, bilin! Beləcə ucaldı, beləcə qalxdı, Öz doğma elində, ana yurdunda. Mən də şair kimi bir ad qazandım Onun yetirdiyi şagird ordunda! 1984 Unutmarıq şair səni Əkrəm Məmmədin əziz xatirəsinə Əkrəm öldü!.. Bir ər, igid, ərən öldü! Deyərdim ki Kərəm öldü, Əsli yoldu saçlarını, çağlatdı göz yaşlarını! Nigar necə ömr elədi Koroğlusuz?! O Nəbisiz Həcər qaldı yanan, susuz! İndi şair ölümünə necə dözür sevgili yar?! Bilirəm ki sızıldadır onu bu dərd, bu ahu-zar! Gülü soldu yamacların, yarpaqları külə döndü ağacların! Haray saldı sellər-sular, dərələri boğdu kədər, boğdu qubar! Çöllər dedi, hanı şair?! Düzlər dedi, biz nə dedik qulaq asdı, - O nə qədər bizə dair şeir yazdı?! Əksi qalıb bulaqlarda, ruhu gəzir bu dağlarda! Unutmarıq, şair səni, çox sevirdin bu vətəni! May, 2007 Hardan tapım Şair dostum Müzəffər Şükür Məchulun əziz xatirəsinə Düz yetmiş yaşda tərk etdi ərzi, Qoydu kədərli, qüssəli bizi. Əvəzsiz idi, yoxdu əvəzi, Mən belə dostu haradan tapım!? Bu nam-nişanda, düz xasiyyətdə, Doğru ilqarda, düz sədaqətdə, Şirin söhbətdə, xoş ünsiyyətdə, Mən belə dostu haradan tapım!? Neçə aradan, dağdan keçmişəm, Şəkidən ötüb, Qaxdan keçmişəm. Bildi gəzirəm mən nəyi aləm: Mən belə dostu haradan tapım!? İnam, etibar, ilqar idi o, Möhtəşəm palıd, çinar idi o. Bir vicdan, qeyrət, bir ar idi o, Mən belə dostu haradan tapım!? Mövlud, dolan, gəz, axtar cahanı, Çətin tapasan belə insanı. Qaytarmaq olmur gedən bir canı, Mən belə dostu haradan tapım!? 2012 Yaxşı sənətkar Şair dostum Müzəffər Şükür Məchula Yaxşı sənətkarı yada salın siz, Anılır yatsa da haqq dünyasında. Bir işıq tapmışıq, nur qazanmışıq, Sözündə, səsində, hər avazında! Şeiri oxuyanı vəcdə gətirib, Sənətə qılmağa səcdə gətirib. Zəkaya gətirib, əqlə gətirib, Nəğmələr ucaldıb telli sazında! Mövlud unutmayıb söz ustadını, Hörmətlə, izzətlə çəkib adını. Yaxşı sənətkarın istedadını, Görübdür, duyulur ömrün yazında! Nəğməyə dönər ömür Dünyasını vaxtsız dəyişən cavan bir insana Rəhmətliyin oğlu yaxşı oğuldu, Bir şirniydi, bir şəkərdi, noğuldu. Şeir idi, dastan idi, nağıldı, Xatirimdə xatirəyə dönübdü! Çıxmır yaddan, yaddaşımdan silinmir, Mənim üçün ölümü də bilinmir. Zirvələrdə qanad çalır heç enmir, Asimana, mavi göyə dönümdü! Ulduz kimi işıq yayır, nur saçır, Sanki aydır nurdan süfrə də açır. Bu şəfəqi ürək öpür, qol quçur, Sehir dolu bir muzeyə dönübdü! Çiçək burda, ətir burda, gül burda, Orman burda, çəmən burda, çöl burda. Dəniz burda, gölmə burda, göl burda, Keçilməzə, bənd-bərəyə dönübdü! Əhsən belə mərd oğula, övlada. Əsl vətən oğlu oldu dünyada. O, nə öldü, nə də soldu dünyada, Ürəyimdə xoş nəğməyə dönübdü! 1989 Osman Ocaqovun əziz xatirəsinə Doğurdan da, öz babası Osman idi, Çox mülayim, yeniyetmə cavan idi. Yüklə 5,48 Mb. Dostları ilə paylaş:
|