Mövlud Teymur

Böyük  jurnalist  Rəşid  Mahmudovun  və  
                                        həyatdan  cavan  getmiş  əziz qızının xatirəsinə 
 
Rəşid  Mahmudovun  bir qızı vardı, 
Bir  parlaq,  bir  nurlu  ulduzu  vardı. 
Ən  gözəl  istəyi,  arzusu  vardı, 
Qəlbində  apardı, torpaqda  qaldı! 
 
O  qız  cavan  ikən  getdi  qəfildən, 
Ayrıldı  obadan,  ayrıldı  eldən. 
Heç  seçmək  olmurdu  o qızı  güldən, 
Ətri  neçə yaşıl  budaqda  qaldı! 
 
Tale  rəhmsizdi, ömür  vəfasız, 
Dünyada  bir  insan  yoxdur  cəfasız. 
Dünya  səfasızmış,  necə səfasız!.. 
Gizlicə göz  yaşı  yanaqda  qaldı! 
 
Dekabr,  2008 
 
 
 
                                       Yazıçı  Valeh  Musayevin  əziz xatirəsinə 
 
O, dostluğun 
                 səsli- küylü  sahili  idi, 
Haqqı  haqqa  birləşdirən 
                                 əli idi. 
Xoş xəbərin, xoş müjdənin 
                                  dili  idi, 
İsmayıllı  dağlarının  gülü  idi! 
Onu  yaxşı  tanıyanlar 
                   neçə dəfə deyib: 
Heyif  ondan!.. Heyif, heyif!.. 
 
1994 
 
  Alimlər  içində  seçilərdi o 
                   Görkəmli  alim-pedaqoq  İsrayıl     
                   Həsənovun  ölməz  xatirəsinə 
 
Alimlər  içində  seçilərdi  o, 
Həmişə    mülayim  təbiətilə. 
Sakit  danışardı, sakit  dinərdi, 
Boğardı  köksündə  qəzəbi  belə! 

---

 
Bağlar  arasıyla  addımlayardı, 
Ömründə  tələsən  görməzdin  onu. 
Ağır  təbiətli  bir  insan kimi 
Yadıma  salıram  vətən  oğlunu! 
 
“Yüz  ölçüb, bir  biçib” sonra  dinərdi, 
Durardı  sözünün  arxasında  o! 
Getdi, bu dünyadan  getdi,  çox   heyif, 
Ömrümün  çiçəkli,  xoş  yazından  o! 
 
Alimlər  içində  seçilərdi  o, 
Yatdığı  torpağı  vətən  sayıram! 
İndi  nəzər  salıb  ötən  günlərə, 
Ölməz  bir  insanı  xatırlayıram! 
 
1984 
 
 
 
        Çox vaxtsız getdi 
                   Xalıd  Həsənovun xatirəsinə 
 
Bu nurlu dünyadan çox vaxtsız getdi, 
Bizi qəmli qoydu, kədərli etdi. 
Dünən nəğmə ötən bu günsə itdi, -  
Ömrün gənc yaşında, cavan yaşında! 
 
Həmişə qəlb açan işlər görərdi, 
Halal zəhmət ilə ömür sürərdi, 
Azı götürərdi, çoxu verərdi, 
Səxavət daşardı  nur baxışında! 
 
Tufana, sazağa sinə gərərdi, 
Möcüzə hörərdi, heyrət hörərdi. 
Ay aman, itirdik belə bir mərdi, 
Yazın bu şerimi ömür daşında! 
 
Aprel, 1991 
 
 
 
 
 
 

---

                                         Hacı  Seyfəddin  Həsənovun 
                                                    xatirəsinə 
 
Kəndin  ətəyində  yaşasa  da o,  
Kəndin  başında  da  baş  bilən  idi. 
Uşaqla  uşaqdı,  böyüklə  böyük, 
Ürəkdən  danışan,  həm  gülən  idi! 
 
Xeyri  soraqlayan,  şəri  daşlayan, 
Daim  yaxşılıqla  sözə  başlayan. 
Yaxşı  insanları  sevib  xoşlayan, 
Dədə  Qorqud  kimi  bir  ərən  idi! 
 
Gözəl  danışardı,  gözəl  dinərdi, 
Mərdlər  meydanında  dönməz  hünərdi. 
Səsi  gah  ucalar,  gah  da  enərdi, 
Həyatda  ucalıb  yüksələn  idi! 
 
Halallıq   tacıydı,  düzlük  sərrafı, 
Bulağın  gözüydü,  çayın  şəffafı. 
Təmizlik  timsalı, ülvilik  safı, 
Haraya  hamıdan  tez  gələn  idi! 
 
Getdi  bu  dünyadan  səksən  bir  yaşda, 
Qaldı  ürək  qəmdə,  gözlər  də  yaşda. 
Döndü  xatirəyə  bir  mərmər  daşda, 
Ağlayan  gözlərdən  yaş  silən  idi! 
 
Dekabr, 2004 
 
 
 
         Hacı  baba 
 
Birdən-birə Hacı  getdi,   
                           elimizin  tacı  getdi! 
Mərhəmətə  şirin, 
                           pisliyə  acı  getdi! 
İnanamadım,   
                           günəşin  saçağı, 
                                         saçı  qırıla, 
İnsanlığın  tacı  qırıla! 
Bir  dağ  getdi   
                         arxamızdan, 
Bağban  getdi 

---

                       bağçamızdan, 
                                        bağımızdan! 
Elə bil ki, 
                  çayımızdan 
                                      su soğuldu!             
Ayımızdan  işıq  getdi, 
                                      nur  dağıldı. 
Onun  ayaq  izlərini   
                              axtarırıq  yolda,  izdə! 
İndi  görün 
                  nə  nursuzdur, 
                            işıqsızdır  kəndimiz də! 
Heyif  səndən,  
                          Hacı  baba,  Hacı baba! 
Sən  olmuşdun  
                          başımızın  tacı,  baba!? 
                                            tacı,  baba?! 
                                            Hacı  baba! 
 
Dekabr, 2004 
 
 
           Vətən örnəkli 
                  Lahıc elinin müdrik  oğlu  Seyid   
                  Mirsadıq  Sadıqova 
 
Bu  dağların  dünya  görmüş  oğlusan, 
Ay dağlar ürəkli,  Mirsadıq dayı. 
Şirin  söhbətlisən,  şəkər  sözlüsən, 
Xoş arzu- diləkli,  Mirsadıq dayı! 
 
O  geniş  qəlbinin  böyükdür  kamı, 
Sevdin  bu  dünyada  yaxşı  adamı. 
Dedin  ki, zəhmətlə  ucalsın  hamı, 
Halal  duz-çörəkli, Mirsadıq dayı! 
 
Sən ki, əyilmədin nadan  önündə, 
Qılınca çevrildi səsin, ünün də, 
Ellərin dumanlı, çənli  günündə, 
Sən oldun gərəkli, Mirsadıq dayı! 
 
Sənin  gözlərindən  oxudum da mən, 
Görmüsən dünyanın hər üzünü sən. 
Demisən  vətənə  haqq  sözünü  sən, 
Ey vətən örnəkli, Mirsadıq  dayı! 
 
1984 

---

Şair  dostum Ağa Laçınlının xatirəsinə 
 
Bu  günü  görürdü, bilirdi, 
                                         bilici idi. 
Haqq,  ədalət  qəlbinin  
                                         içi  idi! 
Zirvəyə  qalxardı,  
                             enişə  getməzdi. 
Oturuşunun-duruşunun 
                             yerini  bilərdi, 
Heç  kimin  yerini   
                             dar  etməzdi! 
Sadə,  səmimiydi  həyatda, 
Ona  doğma  idi 
         bu məmləkət  kimi  kainat  da! 
Esxildən,  Homerdən, 
                  Nazim  Hikmətdən   
                                         söz  açardı! 
Hüseyn  Cavidin,  Səməd  Vurğunun   
                  ayağı dəyən yerə  qaçardı! 
Azərbaycanın   bütövlüyünü 
                               görmək  istəyirdi, 
Kaş  ölməyəydim  bu  günü  
                              görəydim  deyirdi! 
Gördü  də,  bildi də!  
                  Müstəqillik   həsrətini   
                             ürəyindən  sildi  də! 
 
Dekabr, 2007 
 
 
        Düz sözlü oldu 
                    Jurnalist Famil Abbasovun xatirəsinə 
 
Ölümün yadları sevindirsə də, 
Fəqət dostlarının bağrını yardı. 
Düşündüm mən səni, yaxındın mənə, 
İndi uzaqlığın qalın divardı! 
 
Nə təz tərk elədin dostlarını sən, 
Ey mərdlik simvolu, sərtlik simvolu. 
Sən düz əqidəli, düz sözlü oldun, 
Unutmaq mümkünmü belə oğulu!? 
 
 

---

              Bəs  niyə  oldu 
Şair dostum Eldar Nəsibli   
Sibir elin vaxtsız ölümünə 
 
Sibirdə  doğuldu, Sibirdə  oldu, 
Sonra  gəldi  bura, bu  yerdə oldu. 
Ən  gözəl  insan da,  şair  də  oldu, 
Bu  ölüm  bəs niyə, bəs niyə oldu, 
Gözlərim qüssədən, kədərdən  doldu! 
 
Çoxdan   tanıyırdım,  çoxdan onu  mən, 
Şeyda  bülbül  idi  elə  hey  ötən... 
Düşmədi  dilindən ana, el, vətən, 
Bu  vaxtsız  ölümü  bəs  niyə  oldu, 
Çəməndə  tər gülüm, çiçəyim soldu! 
 
Bu  nə  faciəydi,  qəzavü-qədər, 
Gül  kimi  bir  ömür  tez  oldu  hədər. 
Hələ  yaşayası  bir  ər  idi, ər, 
Bu  ölüm  bəs  niyə, bəs  niyə  oldu, 
Ağaclar  kövrəlib  saçını  yoldu! 
 
O, Mövlud  Teymurun   yaxşı   dostuydu, 
Ömründə  yalana,  nə  şərə  uydu, 
Həqiqət  söylədi, həqiqət  duydu, 
Bu  ölüm  bəs  niyə, bəs niyə  oldu, 
Getdi,  xatirədə, yaddaşda  qaldı! 
 
Dekabr, 2010 
 
 
 
Unudulmaz  jurnalist-şair  dostum 
     Alı  Mustafayevin xatirəsinə 
 
Alnı  açıq,  üz  ağlı, 
Xoşa  gələn  düz  ağlı. 
Sözü  ötkəm,  sanballı, 
Alı  yadımdan  çıxmır! 
 
Ana  vətənə,  elə, 
Qara  torpağa  belə, 
Bağlı  cani-diləkdən, 
Alı   yadımdan  çıxmır! 
 

---

Kamı,  duyxusu  dərin, 
Uyğusu  şəkər, şirin, 
Doğrusu  bəhər, şirin, 
Alı  yadımdan  çıxmır! 
 
Mövlud, ürək  qızdıran, 
Pisi, şəri  azdıran. 
Bu  şeiri  yazdıran 
Alı  yadımdan  çıxmır! 
 
2005 
 
 
        Bərdəli  şair  dostum 
      Əli Mehdinin xatirəsinə 
 
O  özünü  hər   vaxt  önə  verərdi, 
Dərd  görəndə  ona  sinə  gələrdi. 
Öz  işini  ağayana  görərdi, 
Unutmaram  mən  o  Mehdi  Əlini! 
 
O,  dostluğun  haqqa  gedən  yoluydu, 
Ürəyi  saf  arzularla  doluydu. 
Kəlamları  müdrikanə, uluydu, 
Unutmaram  mən  o  Mehdi  Əlini! 
 
Bir  gün  məndən  ötrü  düşdü  qabağa, 
İdarəni  o  qaldırdı  ayağa. 
Heyran  oldu  onda  hamı  bu  dağa, 
Unutmaram  mən   o  Mehdi  Əlini! 
 
Mövlud  Teymur  rəhmətliyi  yad  etdi, 
Böyüklüyü, qüdrətliyi  yad  etdi. 
Yeri  behişt, cənnətliyi  yad  etdi, 
Unutmaram  şair  Mehdi  Əlini! 
 
2009 
 
 
 
 
 
 
 
 

---

Şair dostum Səyavuş 
Sərxanlının xatirəsinə 
 
Şəmkirdən çox şair var, 
Hər birinin öz yeri. 
Var onlara deməyə, 
Ürəyimdə söz yeri! 
 
Xatirəyə dönübdü, 
Həzin neyə dönübdü. 
Bir nəğməyə dönübdü, 
Çəmən yeri, düz yeri! 
 
Uyuyur yol üstündə, 
Ətirli gül üstündə. 
Qərib bir yel üstündə, 
Qoyub səda, səs yeri! 
 
Ağı, nalə, niskildi, 
Ona dözmək müşküldü. 
Sevinc geri çəkildi, 
Qəmdən qaldı köz yeri! 
 
Mövlud, Səyavuşdu bu, 
Gözdən axan yaşdı bu. 
Mərmər şeir, daşdı bu, 
Var silinməz iz yeri! 
 
2008 
 
 
                                           Şair Vaqif  İbrahimin xatirəsinə 
 
Babalarının  yanına 
                      tələsirdi  Vaqif, 
Yol qəzasında faciəli şəkildə 
                      hayıf oldu, hayıf, 
                      bir göz qırpımında, 
                                  bir anda! 
İndi yana-yana xatırlayıram 
                      onu cahanda! 
 
1982 
 
 

---

Şair dostum Eldar Baxışa 
 
Şer əlində mum idi, 
Çırtdadığı tum idi. 
Bir rahathulqum idi, 
Düzürdü sətirlərə! 
 
Daddıqca da dadırdı, 
Qoxusuna batırdı. 
Şəkərbura, nabatı, 
Paxlavasıydı elə! 
 
Nə doymağı gəlirdi, 
Bunu aləm bilirdi. 
Möcüzəydi, sehirdi, 
Mat qalmışam bu sirrə!  
 
1998 
 
 
                                        Şair Alim Məhərrəmlinin xatirəsinə 
 
Özü öz içində vulkan idi o, 
Nadanı yıxıdan tufan idi o. 
Qıvraq, cəsarətli cavan idi o, 
Sözünü dağlara söylədi getdi! 
 
Şeirlər, nəğmələr yazan şairin, 
Gözündən oxunan qəmiydi dərin. 
Uçdu qanadında o neçə fikrin, 
Dərdini göylərə o dedi getdi! 
 
Bir ömür yaşadı o da yarımçıq, 
Vermədi heç kimə tənə, nə acıq. 
O, üzü ağ idi, o, alnı açıq, 
Başını dünyaya yellədi getdi! 
 
Günəşli gün idi, isti yay idi, 
İçdiyi saf  bulaq, duru çay idi. 
Çinara tən idi, sərvə tay idi, 
Çöllərə çox sağ ol elədi getdi! 
 
Mövlud, başdan-başa sirdi bu aləm, 
Şairin dərdini şairdir bilən. 
Ölən o deyildir, dərdiydi ölən, 
Vətənə can qurban o dedi getdi! 
 
Dekabr 2010 
 

---

             Gözəl insan 
                 Gənc yaşında dünyasını dəyişən şair  
            dostum Müzəffər Mehdinin əziz xatirəsinə 
 
Bir şair var idi  Müzəffər Mehdi, 
Qovardı qəlbindən kədəri, dərdi! 
Sevincə qoşulub axırdı çayda, 
Səsi seçilirdi bu hay-harayda! 
Heyf, tale onu çox gördü bizə, 
Qaranlıq gətirdi gündüzümüzə! 
İndi yana-yana xatırlayırıq, 
Biz onu ən gözəl insan sayırıq! 
 
1999 
 
 
          
            Qəliz söhbətdi 
                 Jurnalist Mustafa Səlimovun xatirəsinə 
 
Məqalə, hekayə yazan Mustafa, 
Yazdıqlarında mərdi önə çəkən, 
              namərdi boynundan 
                         basan Mustafa, 
Əqidən bir oldu, sözün bir oldu, 
Dünyanın çox işi 
                           sənə sirr oldu! 
Yaxşılıq etdiyin 
                           dünənki “quzu” 
Bu gün dönük çıxdı, 
                           azğın şir oldu! 
Özün də lap məətəl 
                           qalıb danışdın, 
Mən də qulaq asdım, 
                           yandım, alışdım! 
Dedim ki, nə üçün 
                           belədir insan?! 
Dönür birdən-birə 
                           at olur, madyan!? 
Dedin ki, ay Mövlud, 
                           qəliz söhbətdi, 
Həyat məhəbbətdi, 
                           bir də nifrətdi! 
 
2009 

---

     Bir dünyadır dəst qəlbi  
                   Hörmətli dostum Məhyəddin Cavadova 
 
Ömrüm keçdi Məhyəddinlə dağlarda, 
Xoş günlərdə, xoş aylarda, çaglarda. 
Heyran oldu bizə yaşıl, ağlar da, 
Qoşqar, Kəpəz qol-boyundur dedilər! 
 
Tilsimdəyik, sehirdəyik, ecazda, 
Quşlar şirin segahdaydı bu yazda. 
Açılırdı xoş arzu da, muraz da, 
Çal-çağırda, toy-düyündür dedilər! 
 
Mövlud Teymur, bir dünyadır dost qəlbi, 
De kim sizə verib seyri, bu dəbi?! 
Başlamaq da olmur heç vaxt bu təbi, 
Sizdə ilham çox yeyindir dedilər! 
 
İsmayıllı, Çandahar kəndi, 1980 
 
 
 
  Hörmətli həkim dostum 
      Minhac Mirzəyevə 
 
Bir vaxt vardı dört tərəfin dost idi, 
Ünvanlanan sənə sağlıq, tost idi. 
“Zabul” idi, “ Segah” idi, “Rast” idi, 
Harda qaldı o nəğmələr, o ünlər!? 
 
Sənə tərif yağdırardı hər biri, 
Düşmənini basdırardı lap diri. 
Vəsf edərdi göstərdiyin hünəri, 
Harda qaldı “mənəm-mənəm” deyənlər!? 
 
Onda böyük vəzifəndə var idi, 
Yad da gəlib sənə dogma yar idi. 
Nə biləydin bunlar soyuq qar idi, 
Harda qaldı o dumanlar, o çənlər!? 
 
İndi özün nə haldasan, nə gündə, 
Onlar gəzir səndən uzaq, çox gendə! 
Yadlarına düşməyir pul verən də, 
Harda qaldı o aclar, o gödənlər!? 
 

---

Həkim dostum, dünya belə dünyadı, 
Həris vara, həris pula dünyadı. 
Ver ömrünü indi yola, dünyadı, 
Qoyma bir də ömrə gələ o günlər!.. 
 
2008
 
 
 
 
     Aşıq dostum Kamandara 
 
Aşıq dostum, mizrabınla  çalırsan 
Yamanların  kal başından sən yaman! 
Ürəyimdən  danışırsan  hər zaman: 
Hara  qaçım bədxahların  izindən! 
 
İstəmirəm dünyamızı çən ala, 
Kədər ala, qüssə ala, qəm ala. 
Görürsən ki, ancaq düşmür yoluna, 
Yaş sallanıb dünyamızın gözündən! 
 
Ölüm-itim dünyasıdı bu dünya, 
Yaxşı-pisin aynasıdı  bu dünya. 
Geci, tezi sınasıdı bu dünya 
Nadanların vallah-billah üzündən! 
 
1992 
 
 
 
 
 

---

Document Outline

• 0
• 1
• 2
• 3