27
Naxçıvan diyarında toxunmuş pambıq parçaları yerli tacirlər Türkiyə şəhərlərinə, o cümlədən Qarsa,
Bəyazidə, habelə Gürcüstana aparırdılar. Əldə edilən məlumata görə, bir ildə Türkiyənin Qars və Bə-
[52-53]
yazid şəhərlərinə Naxçıvan diyarından 15 min puda qədər pambıq parça aparılırmış
84
.
Ordubad şəhərində pambıq parçalarla yanaşı, xarici bazara ən çox ehtiyac duyulan ipək parçalar da
ixrac edilirdi
85
.
Yuxarıda deyilənlərdən elə nəticəyə gəlmək olar ki, Naxçıvan diyarında sənətkarlığın coğrafiyası əsas
etibarilə ölkənin iqlim şəraitindən və təbii sərvətlərindən asılı idi. Heç də təsadüfi deyildir ki, əhalisinin böyük
bir hissəsi maldarlıqla məşğul olduğu üçün burada yundan hazırlanmış məmulat sənətkarlar tərəfindən
hazırlanan əşyalar arasında ümdə yerlərdən birini tuturdu. Bez və digər pambıq parçaların sənətkarlar tərəfindən
hazırlanması da bilavasitə kənd təsərrüfatı ilə, xüsusilə pambıqçılıqla əlaqədar idi. Lakin bu o demək deyildir ki,
Naxçıvan diyarında sənətkarlığın digər növləri olmamışdır. Doğrudur, Naxçıvan diyarında ustalar sənətkarlığın
başqa sahələri sahəsində da çalışırdılar. Lakin həmin sənətkarların taleyi əsas etibarilə gəlmə xammaldan asılı
idi.
83
NƏST, s. 44.
84
NƏST. s. 96.
85
Yenə orada, s. 202.
28
III F Ə S İ L
NAXÇIVAN DİYARI ŞƏHƏRLƏRİNİN TARİXİ COĞRAFİYASI
Azərbaycanın ayrılmaz tərkib hissəsi olan Naxçıvan diyarı XVIII əsr — XIX əsrin əvvəllərində öz
inkişafının ən ağır və mürəkkəb dövrlərindən birini yaşayırdı. Bölgədə hökm sürən siyasi və iqtisadi böhran
buradakı şəhərlərin timsalında özünü aydın şəkildə göstərirdi. Azərbaycanın digər şəhərləri kimi, Naxçıvan
diyarının şəhərləri də daxili saray çəkişmələri və xarici hücumlar nəticəsində dərin tənəzzülə uğramışdı. Əlbəttə,
öyrəndiyimiz dövrdə hökm sürən bu tənəzzül əvvəllərdə həmin bölgədə baş verən siyasi hadisələrlə sıx əlaqədə
idi. Belə ki, bu bölgədə şəhərlərin yaranmasına, inkişafına və bir çoxlarının dağılıb sıradan çıxmalarına bir neçə
yüzillik ərzində təkcə Naxçıvanda deyil, bütövlükdə Azərbaycanda, bir çox hallarda isə Yaxın və Orta Şərqdə
gedən ictimai-siyasi proseslər böyük təsir göstərmişdir. Bu baxımdan geniş mənada Naxçıvan şəhərlərinin
tarixinə qısaca nəzər salmağı məqsədə uyğun hesab edirik. Bizcə, tarixi hadisələrə belə münasibət şəhərlərin
tarixi coğrafiyasının tədqiqini xeyli asanlaşdıra bilər.
Məlumdur ki, dünyanın hər yerində olduğu kimi Azərbaycanda, o cümlədən Naxçıvan bölgəsində də
şəhərlərin inkişafı bir çox iqtisadi, siyasi və coğrafi xarakter daşıyan amillərlə sıx bağlı olmuşdur. Bu amillər
içərisində ilk növbədə, əmtəəlik məhsul istehsalının və müəyyən bölgə daxilində ictimai əmək bölgüsünün
inkişaf səviyyəsi mühüm əhəmiyyət kəsb edirdi. Şəhərlərin inkişafında xarici və tranzit ticarətin də mühüm rol
oynadığını xüsusi qeyd etməliyik. Şəhərlərin inkişafında onların coğrafi mövqeyi həlledici amillərdən biri idi.
Azərbaycanın bir çox şəhərləri kimi, Naxçıvan bölgəsinin şəhərləri
[54-55]
də uzun
müddət ölkənin mühüm
iqtisadi mərkəzlərindən olmaq etibarilə xarici ticarətdə də xüsusi əhəmiyyət kəsb edirdi. Bu baxımdan Culfa və
Əylis şəhərlərinin yaranması tarixini misal göstərmək olar. Belə ki, mühüm ticarət yolları üzərində yerləşən bu
şəhərlərdə əhalinin başlıca məşğuliyyəti məhz ticarət olmuşdur.
Şəhərlərin inkişafında rol oynayan sırf iqtisadi amillərlə yanaşı, bu prosesə mənfi təsir göstərən qeyri-
iqtisadi xarakter daşıyan amillər də mövcuddur. Belə amillər sırasına ayrı-ayrı şəhərlərdə və bütövlükdə ölkə
miqyasında məhsuldar qüvvələrə hədsiz dağıdıcı təsir göstərən yadelli işğalçıların hücumlarını, feodal ara
müharibələrini, zəlzələləri, kütləvi yoluxucu xəstəlikləri və s. aid etmək olar.
Orta əsr şəhərlərinin inkişafına təsir göstərən mühüm amillərdən biri də onların ayrı-ayrı dövlətlərin və
sülalələrin inzibati mərkəzlərinə, iqamətgahlarına çevrilməsi idi. Paytaxt və ya iqamətgaha çevrilən bu və ya
digər şəhər başqa şəhərlərlə müqayisədə böyük üstünlüklərə malik olurdu ki, bu da həmin şəhərlərin iqtisadi
inkişafına müsbət təsir göstərirdi. Belə şəhərlər inzibati mərkəz olmayan digər şəhərlərlə müqayisədə daha yaxşı
mühafizə olunur, çox hallarda iqtisadi xarakterli bir sıra imtiyazlara malik olurdu. Bu isə, öz növbəsində, həmin
şəhərlərdə əhalinin sürətlə artmasına, onların mühüm ticarət və sənətkarlıq mərkəzlərinə çevrilmələrinə gətirib
çıxarırdı. Bu baxımdan öyrəndiyimiz bölgənin ən qədim şəhərlərindən olan Naxçıvanı misal göstərmək olar.
Naxçıvan diyarında tarixin keşməkeşlərindən keçib öyrəndiyimiz dövrə qədər çatan şəhərlərin təkamül
inkişafına nəzər salmağı məqsədə uyğun hesab edirik.
Əsası hələ eramızdan əvvəl qoyulmuş Naxçıvan şəhəri öz inkişafının ən yüksək mərhələsinə
Azərbaycan Atabəyləri dövründə çatmışdı
1
. Müəyyən müddət ərzində Eldəgizlər sülaləsinin iqamətgahlarından
birinə çevrilən bu şəhər öz dövrünün ən böyük şəhərləri sırasına çıxmışdı. Araz çayı sahilindəki hündür-
[55-56]
lükdə salınmış Naxçıvan şəhəri möhkəm qala divarları ilə əhatə olunmuşdu
2
. Şəhərdə ictimai əhəmiyyət kəsb
edən çoxlu binalar — gözəl saraylar, köşklər, məscidlər, məqbərələr,
mədrəsələr var idi
3
.
Bu dövrdə Naxçıvan şəhəri özünün yüksək keyfiyyətli sənətkarlıq məhsulları ilə də məşhur idi. Yerli
sənətkarlar həm daxili, həm də xarici bazar üçün müxtəlif parçalar, xalça, palaz, xurcun, keçə, çuxa, müxtəlif ev
əşyaları, dulusçuluq məmulatları və həmçinin misdən, qiymətli metallardan hazırlanmış məhsullar istehsal
edirdilər. Tədqiqatçıların hesablamalarına görə, bu dövrdə Naxçıvan şəhərində təxminən 150 — 200 min nəfər
əhali yaşayırdı
4
.
1
Bu barədə ətraflı bax: А. А. Ализаде. Социально-экономическая и политическая история Азербайджана XIII—XIV вв. – Баку,
1956, сю 52;
R. Məmmədov. Göstərilən əsəri, s. 44-67;
M. X. Гейдаров. Города и городское ремесло, с. 30-31; s. 30—31;
3. M.
Bünyadov. Azərbaycan Atabəyləri dövləti — Bakı: Elm, 1985, s. 189—191.
2
Н. Д. Миклухо-Маклай. Географическое сочинение XII в. на персидском языке. – «Ученые записки ИВ АН СССР». Т. IX,
1954, с. 208-209.
3
Yenə orada.
4
R. Məmmədov. Göstərilən əsəri, s. 60—61 (t. e. d. M. X. Heydərov bu rəqəmə şübhə ilə yanaşır və göstərir ki, həmin dövrdə Naxçıvan
şəhərində təxminən 80-100 min nəfər əhali yaşayırdı. Bax: M. X. Heydərov. Göstərilən əsəri, s. 31).