29
Monqol işğallarının başlanması ilə Azərbaycan şəhərlərinin inkişafında yeni bir mərhələnin — iqtisadi
tənəzzül və dağıntı mərhələsinin bir növ «əsası» qoyuldu. Səfəvilər dövlətinin yaranmasınadək davam etmiş bu
mərhələdə, xüsusilə onun ilk çağlarında Azərbaycanın digər şəhərləri kimi Naxçıvan şəhəri də kütləvi dağıntıya
və qırğına məruz qalmışdı
5
. XIII əsrin ortalarında Azərbaycanın bir çox şəhərlərini gəzmiş
səyyah Vilhelm
Rubruk monqol işğallarının ağır nəticələri haqqında qiymətli məlumatlar verir. Naxçıvan şəhərinin vəziyyətini
təsvir edərkən V. Rubruk yazırdı ki, monqollar şəhəri demək olar ki, boş səhraya çevirmişdilər
6
.
Monqol işğallarının ağır nəticələrinə baxmayaraq Azərbaycanın digər şəhərləri kimi, Naxçıvan şəhəri
də XIII əsrin sonlarından başlayaraq tədricən bərpa olunmağa başlamışdı. Bununla belə, XIV — XV əsrlərdə
baş vermiş siyasi çəkişmələr şəhərin inkişafına mane olmuş, ona özünün əvvəlki qüdrət və əzəmətini tamamilə
canlandırmağa imkan verməmişdi.
[56-57]
XVI əsrin əvvəllərində Azərbaycanın ərazisində Səfəvilər dövlətinin meydana gəlməsi ölkənin iqtisadi
həyatının, o cümlədən şəhərlərinin yüksəlişi üçün əlverişli şərait yaratdı. Bu dövrdə Azərbaycanda əvvəllərdən
mövcud olan mühüm ticarət, sənətkarlıq və mədəniyyət mərkəzləri olan şəhərlər yenidən fəaliyyətə başladı.
Yaranmış siyasi şərait Naxçıvan bölgəsində də şəhər həyatının inkişafına müsbət təsir göstərmiş oldu. Vaxtı ilə
kiçik yaşayış məntəqələri olan Ordubad, Əylis, Culfa və qismən də Azad (bəzi mənbələrdə Aza) nəinki
Naxçıvan bölgəsinin, eləcə də bütün Azərbaycanın iqtisadi həyatında mühüm rol oynayan şəhərlərə
çevrilmişdilər
7
.
XVI — XVII əsrlərdə Naxçıvan bölgəsində mövcud olan şəhərlər arasında Culfa xüsusilə diqqəti cəlb
edirdi. Aparılan tədqiqatlar göstərir ki, Araz çayı sahilindəki qayalıqlar arasında yerləşən Culfa şəhərində
əhalinin başlıca məşğuliyyəti ticarət olmuşdur
8
. Bu da təsadüfi deyildir ki, səkkiz min ailənin yaşadığı Culfa
şəhərinin əhalisi «əkinə yararlı torpaq sahələri olmadığından özlərini ancaq ticarətlə saxlaya bilirdilər»
9
. Lakin
XVII əsrin əvvəllərində yeni qüvvə ilə qızışan Səfəvi-Osmanlı müharibələri Culfa şəhərinin yerlə yeksan
olunmasına və onun bir şəhər kimi sıradan çıxmasına gətirib çıxardı. Şəhər türklərin əlinə keçməsin deyə Səfəvi
hökmdarı I Şah Abbas 1603-cü ildə şəhər əhalisini İsfahan şəhərinin yaxınlığına köçürdü, özünü isə tamamilə
xarabazarlığa çevirdi
10
. I Şah Abbasın məqsədi bir də bu idi ki, Culfa tacirlərinin fəaliyyətindən istifadə edərək,
paytaxt seçdiyi İsfahan şəhərinin ticarətini genişləndirsin. XVII əsrin ikinci yarısında
Azərbaycanda olmuş
Avropa səyyahlarının əsərlərinə istinad edən t. e. d. Ə. Ə. Rəhmaninin yazılarından məlum olur ki, Culfa şəhəri
uzun müddət xaraba vəziyyətində qalmaqda davam etmişdir
11
.
Orta əsrlərdə Naxçıvan bölgəsinin yüksəliş dövrü keçirən şəhərlərindən biri
Ordubad idi. XVII əsrin
[57-58]
əvvəllərində Səfəvi-Osmanlı müharibələri zamanı dəfələrlə dağıntıya məruz qalmasına
baxmayaraq,
şəhər hər dəfə bərpa olunmuş və əvvəlki qüdrətini özünə qaytara bilmişdir. Bunu, hər şeydən əvvəl, Səfəvi
hökmdarlarının, ilk növbədə I Şah Abbasın Ordubada göstərdiyi himayədarlıqla əlaqələndirmək lazımdır. Şah
Abbasın əmri ilə Ordubad şəhəri dövlətə verilən bütün vergilərdən azad edilmişdi
12
. Çox güman ki,
ordubadlılara vergi immunitetinin verilməsində I Şah Abbasın əslən Ordubaddan olan baş vəziri Hatəm bəy
Ordubadinin rolu az olmamışdır.
Naxçıvan diyarının şəhərləri içərisində XVI — XVII əsrlərdə yenidən yüksəliş dövrü keçirən Azad
(Aza) şəhəri də diqqəti cəlb edir. Bu şəhər Araz çayının sol sahilində, Culfa ilə Ordubad arasında yerləşirdi
13
.
Azad şəhəri beynəlxalq ticarətdə mühüm rol oynayırdı. Şəhərdə və onun ətrafında istehsal edilən biyan kökü
əhalinin xarici ticarət əlaqələrində mühüm rol oynayırdı. Şəhərin geniş xarici ticarət əlaqələrini burada dörd
karvansaranın mövcud olması bir daha sübut edir
14
. Azad şəhəri XVII əsrin ikinci yarısında Naxçıvan
bölgəsinin çiçəklənən şəhərlərindən biri olduğundan səyyahların diqqətini cəlb etmişdi. XVII əsrə aid
mənbələrdə şəhərin adı müxtəlif formalarda — Azad, Azadciran və s. şəkillərdə verilir. Fransız səyyahı
Tavernye bu şəhəri Əsədabad, Məcidəddin əl-Hüseyni isə Azadabad adlandırırlar.
5
И. П. Петрушевский. Земледелие и аграрные отношения в Иране XIII — XIV вв. – М. – Л., 1960, с. 36.
6
Вильгельм де Рубрук. Путешествие в Восточные страны – СПб., 1882, с. 171.
7
M. X. Heydərov. Göstərilən əsəri, s. 868.
8
С. В. Тер-Аветисян. Город Джуга. – Материалы по истории торговых сношений джульфинских купцов в XVI - XVII вв.
Тбилиси, 1939, с. 66-68.
9
И. Шопен. Göstərilən əsəri, s.868.
10
Yenə orada.
11
А. А. Рахмани. Азербайджан в конце XVI и в XVII веке, с. 170.
12
Azərbaycan tarixi, I çild. — Bakı, 1961. s. 191; M. S. Neymətova. Azərbaycanın epiqrafik abidələri (XVII—XVIII əsrlər). — Bakı,
1963, s. 31-37.
13
M. X. Heydərov. «Aza» — Azərbaycan Sovet Ensiklopediyası. I çild. Bakı, 1976.
14
М. Х. Гейдаров. Города.., с. 869.