Ulduz Oktyabr Layout 1
Yüklə 0,92 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- ÇÖRƏK QIRAĞI QADIN
- QƏPİK SOYUQLUĞU, SAAKAŞVİLİ VƏ DİGƏR ADAMLAR
- ULDUZ
- KONFUTSİ BELƏ BUYURDU
- YAŞ KÖYNƏYİN FOTOSU
- JAN VALJANDAN SONRAKI ADAM
ÇÖRƏK QIRAĞI QADIN (altunay şeiri) Çörək qırağı qadın, indi səndən “Necəsən?” yox, “neçəsən?” soruşmaq istəyirəm. Bizim orta məktəb yaşımız deyil axı, indi bizi 2 almaq deyil, iki ola bilməmək ağrıdır... İndi
- “Salam. NEÇƏSƏN?” - “Salam. YOXAM”la başlayır bütün ayrılıqlar... Yalandı, “ayrılıq” sözünün yanında heç vaxt “başlamaq” sözü olmur ... Ayrılıq elə sondu, bitməkdi gecələr... Gecələr öz yatağının içində itməkdi. Yerdən götürüb daşın üstə qoyduğum tikələr haqqı, bir xalqın çörəksizliyi qədər ağrıyıram. Çörək qırağı qadın, görəsən, bir pencəyin altında iki can gəzdirənlər daha çox bədbəxtdi, ya eyni yorğan altında bir-birini bezdirənlər? Sən də bilirsən, sevgidə ayaqları yox, əlləri yorur gözləmək... Çörək qırağı qadın, bu şiddətli ağrıların bir asta-asta öldürməyi var, bir də gecə yarısı yuxudan oyatmağı. Səndən heç nə istəmirəm... bircə ayaqlarına qayıtmağı öyrət, qayıtmağı... QƏPİK SOYUQLUĞU, SAAKAŞVİLİ VƏ DİGƏR ADAMLAR 2008… Obamanın Makkeynə donuz dediyi gün idi. Ürəkdən gülmüşdük Saakaşvilinin qalstuk gəmirməyinə, sonra ağlamışdıq... Ağlamışdıq aclıqdan ölən uşaqlar yadımıza düşəndə. Rəvvadilər dövlətinin yaranma tarixin öyrənə-öyrənə unutmuşduq anamızın doğum, ömrümüzün anım gününü - qəpik soyuqluğunda küləklər gəlib tapmışdı bizi, Matilda. Dostumuz Rəşadın atasını müharibə aparmışdı, anasını ərsizlik. Hər dəfə onun yanında atamı çağıranda üzr istəyərdim, yəni bir az daha atasızlaşdırardım onu, bir az daha sığalsızlığı öyrədərdim saçlarına... Sonra heç nə olmadı... Obama Makkeynə donuz desə də, heç nə dəyişmədi atamızın cibində... Sadəcə, qızılı qəpiklər dövriyyəyə buraxıldı, sadəcə, “şirvan”ı iki manat əvəz elədi. Biz də təkliyimizi bölüb iki nəfər olmağa çalışdıq, Matilda.
Böyüdükcə yalnız atamızın qocalmağından danışdıq, Matilda.
20 I
Aqşin EVRƏN
№10 (569) oktyabr 2016 I 21 Uşaqlıq dostlarımızı da sonuncu gizlənqaçda itirdik, gözümüzü yumub 10-a qədər saydıq... və açanda onlar yox idi. Adamlar, Matilda, adamlar... Adamlar çox idi... Biri əllərimizi apardı, biri ağlımızı, Biri ürəyimizi apardı... biri uşaqlığımızı... və biri gəldi... özünü bizdə qoyub getdi... Daha gülə bilmədik Saakaşvilinin qalstuk gəmirməyinə.
(Etimad Başkeçid “Min yol mənə söylər”) Cənab qrossmeyster, bu ağaclar ölülərin əlləridi, torpaqdan çıxıb yaşama doğru dartınırlar, demək, özlərini damdan atanlar əslində, yaşamaq uğrunda mübarizəyə atılırlar. İnsanlar arasında kimyəvi reaksiyadı atılmaq Əvvəlcə, atasının bədənindən anasının bədəninə, sonra Yer kürəsinə atılır insan; kapitalizmdə dünyaya gəlməkdən çox, dünyaya satılır insan... Qırmızı diplom qara çörək almaqçün verilmiş talondu indi, “Sən, ey uşaqlıq”, “sən, ey uzaqlıq” kimi oxunur. İndi daha çox sabun sata bilir bizim Cəbiş müəllim İndi Bakının köhnə stalinkalarında can verir SSRİ... İndi oğullarçün yol hərəkəti qaydalarıdı ataların alın qırışları... Ölkə gözləyir bayraq işıqforunda, ağaclar bar verdiyindən deyil, bezdiyindən başını çırpır asfalta. Tanrı planetləri təsbehinə düzüb fırladır. Bu nəhəng dövretmədə övlad üçün anasının böyrək daşından qorxulu meteorit yoxdur dünyada. Hamı azdır, hamı acdır. Yer kürəsindən başqa hamı toxdur dünyada. Ən axırıncı yoxluğa kimi hər şey gedəcək qalaktikadan - əvvəlcə zərrəciklər, molekullar, atomlar gedəcək, elə həmin an Atomlar gələcək... ...Sonra ilk insan “Böyük partlayış”dan danışacaq, yapışıb Allahın təsbehindən bir qabırğa üstündə onunla qırışacaq. Bakının köhnə stalinkalarında can verir SSRİ... Burda ən dəhşətli yol qəzaları ata ilə oğul arasındakı münasibətdə baş verir.
İndi bütün gözləməklər qapında ölüb Day o gəlmir deyə, pəncərən kor qalıb, qapın da ölüb... Elə bil saçın da onu tapmaqçün uzanır harasa... harasa gedir. Sənin bədəninin yarısı evdədir, geyinib yarısı harasa gedir. Köynəyin ütüləyirsən, əlin üşüyür, atıb getmək istəyirsən, ağrıyır ayaqqabın. Bilirsən, ömürdən doğma biri gedəndə üşüyüb tez evə girər çöl qapın... Hə, asandı qab yumaq, yemək bişirmək, bircə həmişə oturduğunuz skamya indi bir az soyuq, indi bir az kirlidi. İndi xatirələrə toxunmaq onun yaş köynəyini elektrik xəttindən asmaq kimidi.
Uşaqlığı qocalar evində, qocalığı uşaq evində keçən ömürəm, maestro. Köhnə şalvarımın cibindən çıxan 20 qəpiyə sevinmək, oğlumun aldığı çəliklə şikəst qalmaq olub peşəm. Mən qucağına körpə alıb bətninə körpə ala bilməyən anayam,
mən südəmər körpənin ağzında kəsilən döşəm. Qocalıq... Bu məzlumun yaşadığı otel Mədain xarabalarıdı, Bu ömür yolunda, bu Tolstoy taleyimdə sürülməmiş qəzaya uğrayan ilk maşınlar əlil arabalarıdı. Yəni ayaqlarını itirmiş bir şagirdə ayaqqabı ölçüsü adi bir rəqəm, iki aldığı riyaziyyat kimi. Doğmaların torpaqda gizlənməsi ən dəhşətli gizlənqaç, ən dəhşətli zarafat kimi... Yüklə 0,92 Mb. Dostları ilə paylaş:
|