40
II variant (açar sözə görə)
Qoca eşidüb şad oldı (1).
Gumbur-gumbur davullar çalındı
(2).
Altun tuc borular ağrıldı (3).
Ol gün ala bargah otaqlar
dikildi (4).
Atdan-ayğırdan, dəvədən buğra, qoyundan qoç
qırıldı (5).
Qoca bəg oğullarına qarşu gəldi (6).
Atından endi,
oğlanlarilə quca-quca görüşdi, «xoş gəlmisiz, oğullar», dedi
(7).
Günligi altunlıca odasına gəldilər (8).
Şadlıq, yemək-içmək
oldı (9).
Ulu oğlına dəxi görkli gəlin gətürdi (10).
Eki qardaş
bir-birinə sağdıc oldılar, gərdəklərinə çapub düşdilər (11).
Murada-məqsuda irişdilər (12) (X b., s. 115).
Mürəkkəb sintaktik bütövün
komponentləri əlaqə üsuluna
görə üç şəkildə qruplaşır:
- açar söz (Qoca bəg): I, YI, YII, X cümlələr;
I
II
III
IY
Y
YI
YII
YIII
42
«Kitabi – Dədə Qorqud»un dilində mürəkkəb sintaktik
bütövləri əmələ gətirən cümlələrin quruluşuna görə də mətn
tiplərini fərqləndirmək mümkündür:
-mürəkkəb sintaktik bütöv sadə cümlələrdən təşkil
olunur. Yol üzərində kafərin Aya Sofyası vardı. Keşişlər
bəklərdi. Ğayət sarb kəlisaydı. Atdan enüb tacir tonın geydilər.
Bəzırgan surətində qatır-dəvə çəkdilər, gəldilər (XI b., s. 119).
-mürəkkəb sintaktik bütöv
sadə və tabesiz mürəkkəb
cümlələrdən ibarət olur. Böylə digəc qırq incə belli qız
yayıldılar. Tağ çiçəgi döşürdilər. Oğlanın anası əmcəgin bir
sıqdı, südi gəlmədi. İki sıqdı, südi gəlmədi. Üçüncidə kəndüyə
zərb eylədi, qanı toldı. Sıqdı, südlə qan qarışıq gəldi. Tağ
çiçəgilə südi oğlanın yarasına urdular. Oğlanı ata bindirdilər,
alubanı ordısına gəldilər. Oğlanı həkimlərə ısmarladub Dərsə
xandan saqladılar (I b., s. 39).
-mürəkkəb sintaktik bütöv sadə və tabeli mürəkkəb
cümlələrdən təşkil olunur. Eylə olsa, xanım, Beyrəgin qanı
qaynadı. Ədəblə yab-yab gerü döndi. Qızlar keyiki götürdilər.
Gözəllər şahı Banıçiçəgin öginə gətürdilər. Baqdı, gördi ki, bir
sultan simüz sığın-keyikdir. Banıçiçək aydır: «Mərə qızlar, bu
yigit nə yigitdir?» Qızlar aydır: «Vallah, sultanım, bu yigit yüzi
niqablu yaxşı yigitdir. Bəg oğlı bəg imiş», -dedilər (III b., s.
54).
-mürəkkəb sintaktik bütöv sadə cümlələrlə qarışıq tipli
mürəkkəb cümlədən ibarət olur. Nagahi bəzırganlar gəldilər.
Gördilər kim,
ol yigit kim, baş kəsübdür, qan dökübdür,
Baybörə bəgin sağında oturar. Bəzırganlar yüridilər. Yigidin
əlin öpdilər (I b., s. 53-54).
Ümumiyyətlə, «Kitabi – Dədə Qorqud»un dilindəki mü-
rəkkəb sintaktik bütövlərdə sadə cümlələr mürəkkəb cümlələrə
nisbətən çoxluq təşkil edir.
43
§3. BƏDİİ MƏTN VƏ FUNKSİONAL
MƏZMUN DETALLARI
İ
nformasiya
və onun mürəkkəb
sintaktik bütövlərlə ifadəsi
bədii mətnin zəruri struktur-semantik vahidini təşkil edir.
Mürəkkəb sintaktik vahidlərin bədii mətn vahidi kimi
formalaşması üçün başqa zəruri keyfiyyət–funksional məzmun
elementlərinin iştirakı da tələb olunur. Belə elementlər bədii
mətnin məzmununa aid olub milli təfəkkür enerjisinin yetirdiyi
funksional dil vahidlərini, ifadə vasitələrini,
spesifik obrazlar
sistemini, din və mifologiya ilə bağlı təfəkkür elementlərini
nəzərdə tutur.
Mətnin məzmun strukturunu səciyyələndirən informAsiyalar
aşağı və yuxarı instansiyalara mənsubluq dərəcəsinə görə
bəzən fərqlənir. Yuxarı elitaya aid obraz ilə aşağı elitanı təmsil
edən obraz haqqında məlumatlar eyni səviyyədə təqdim
olunmur. Müəllif təhkiyəsi, obrazların nitqi, xüsusi isimlər,
bədii təyin və bənzətmələr hər iki təbəqə nümayəndələrinə
münasibətdə fərqlənir. «Kitabi-Dədə Qorqud»un dilində yuxarı
və aşağı instansiyalara
aid sabitləşmiş ifadələr, epitetlər əhatə
dairəsinə görə iki hissəyə ayrılır: ümumi və fərdi səciyyə
daşıyanlar. Yuxarı instansiyaya ünvanlanmış ümumi səciyyəli
sabit ifadələr «Kitabi-Dədə Qorqud»un mətnində, bir qayda
olaraq, azlıq təşkil edir. Onların işlənmə potensiyası mətnin hər
yerində bərabər səviyyədə olmur; daha çox boyların əvvəlində,
obrazların bir-birinə müraciəti məqamında müşahidə edilirlər.
Bir gün Qamğan oğlı xan Bayındır yerindən turmışdı (I b.,
s. 34).
Alar sabah Dirsə xan qalqubanı yerindən uru turub, qırq
yigidin boyına alub, Bayındır xanın söhbətinə gəlürdi (Ib., s.
34).
44
Xan qızı gördi kim, Qazan gəlür, yumurlanıb yerindən uru
turdı (IY b., s. 72).
Bəy yigidim Qazan, qalqubanı yerindən uru turdın (IY b., s.
72).
«Kitabi-Dədə Qorqud»un mətnində Qazan xan və Bayındır
xanla bağlı sabit ifadə və cümlələr işlənir:
Bir gün Qam Ğan
oğlı xan Bayındır yerindən turmışdı. Şami günligi yer yüzinə
yüzinə dikdirmişdi. Ala sayvanı gög yüzinə aşanmışdı. Bin
yerdə ipək xalicəsi döşənmişdi (I b., s. 34).
Bir gün Ulaş oğlı Qzan bəg yerindən turmışdı. Qara yerin
üzərinə otaxların tikdirmişdi. Bin yerdə ipək xalicəsi döşətmiş
idi. Ala sayvan gög yüzinə aşanmışdı (IY b., s. 68).
Fərdi səciyyə daşıyan konstantlar (sabit ifadələr) fərdi obrazlarla
bağlı olur və biri digərinə aid edilmir. Obrazların bəzisi bir epitet ilə
təqdim olunur, bir obrazla bağlı bədii təyinlər isə nisbətən çoxluq
təşkil edir.
Xanlar xanı xan Bayındır yildə bir kərrə toy edib, Oğuz bəglərin
qonaqlardı (Ib., s. 31).
Bir gün Ulaş oğlı Tülü quşun yavrısı, bizə miskin umudı,
Amit soyının aslanı, Qaraçuğın qaplanı, Qonur atın iyəsi, xan
Uruzın ağası, Bayındır xanın göygüsi, Qalın Oğuzın dövləti,
qalmış yigit arxası Salur Qazan yerindən turmışdı (II b., s. 42).
Bunların əksəri feli sifət tərkibi ilə ifadə edilir.
Qara dərə ağzında qara buğa dərisindən beşiginin yapuğı
olan, acığı tutanda qara taşı kül eyləyən, bığın ənsəsində yedi
yerdə dügən ərənlər əvrəni, Qazan bəgin qartaşı Qaragünə
çapar yetdi (II b., s. 49).
Varıban peyğəmbərin yüzini görən, gəlübəni Oğuzda
səhabəsi olan, acığı tutanda bığlarından qan çıqan bığı qanlu
Bügdüz Əmən çapar yetdi (II b., s. 50).
Yuxarı instansiyaya aid sabitləşmiş ifadələr təmtəraqlı
üslubda olur, silsilə epitetlər və bəzən mübaliğə ilə müşayiət
edilir.
Bəzən belə ifadələrdə xalqın etnik təfəkküründə özünə yer
etmiş zəruri genetik informasiyalar qorunub saxlanır. Məsələn,