52
bağlı xüsusi mistik realist film janrı formalaşmışdır.
Bundan əlavə, Antik
dövrdən məlum olan insan – heyvan metamorfozları mövzusu da geniş
işlənən magik süjetlərdir. Bədii film uğur qazandıqdan sonra onun nəsr
variantı da bəzən bestseller şəklində yayılar.
Realizmin mistik formasının geniş inkişafı kinonun ədəbi zövqlərə
və ədəbi axtarışlara təsirinin çox yeni bir hadisəsidir. Bəlkə kino vasitəsi
ilə ədəbi təsir barədə danışmaq daha doğru olar. Bu
halda vahid mətn
mədəniyyəti ilə kino obrazı mədəniyyətinin qaynayıb qarışması baş verir.
Foto və kino texnikasının sürətli tərəqqisi və hər bir insana müyəssər
olması bu təsirin daha da artacağından xəbər verir.
1.6.3. Sosialist realizmi və rəsmi ədəbiyyat anlayışı
Sosialist realizmi termini SSRİ-də bolşevik inqilabından sonra so-
vet hakimiyyətinin rəsmi himayə etdiyi ədəbiyyatın adı kimi yaranmışdır.
1917-ci il Oktyabr inqilabından sonra Rusiyada 20-ci illərdə
proletar
ədəbiyyatı (proletkultçuluq) konsepsiyası meydana çıxdı. Bu konsepsi-
yaya görə, hakimiyyəti almış fəhlə sinfi yeni mədəniyyət
və ədəbiyyat
yaratmalıdır. Ən qəribəsi isə yeni ədəbiyyat kadrlarının mütləq inqilabçı
fəhlələr arasından çıxacağı ümidi idi. Bu nəzəriyyəyə əsaslanaraq varlı
siniflərdən olan qələm adamları sinfi düşmən elan edildi və onların
əsərləri irticaçı hesab edildi.
Lakin tezliklə bolşevik ideoloqları özləri də anladılar ki, sosial si-
niflərin xüsusi ədəbiyyatı ola bilməz, bu ədəbiyyat və mədəniyyət anlayı-
şının təbiətinə ziddir. Proletar ədəbiyyatı konsepsiyası V.Lenin tərəfindən
hazırlanmışdı və sözün hərfi mənasında ədəbiyyatın proletariatın inqilabı-
nı və hakimiyyətini, daxili siyasətini himayə etməsini nəzərdə tuturdu.
Proletar ədəbiyyatı anlayışı inqilabçı maarifçiliyin bir şəkli idi. Maarifçilər
ədəbiyyatdan pedaqoji tərbiyə üçün, marksistlər
isə sosial tərbiyə üçün
istifadə edirdilər.
Bolşeviklərin ədəbi siyasəti partiyanın yuxarı orqanları tərəfindən
ədəbiyyata dair qəbul edilən xüsusi direktiv qərarlar əsasında aparılırdı.
Bu qərarlar ehkam kimi tətbiq olunurdu.
Nəticədə proletar ədəbiyyatı burjua maarifçiliyi ilə dini maarifçilik
arasında olan bir hadisə kimi meydana çıxdı. Bu ədəbiyyat bir tərəfdən
şüurlu, qabaqcıl fəhlə tərbiyə etməli idi və bu burjua maarifçilərinin ağıl
qanunları ilə yaşayan insan nəzəriyyəsinə uyğun idi. İkinci tərəfdən, proletar
ədəbiyyatı proletar dünyagörüşünü, marksizmi yayan
və tərbiyə edən bir vasitə
sayılırdı və bu da onu dini maarifçiliyə, din təbliğinə yaxınlaşdırırdı.
53
30-cu illərin əvvəllərində proletar ədəbiyyatı termini guya daha də-
qiq olan
sosialist realizmi termini ilə əvəz edildi. Bu termin sosializm qu-
ran cəmiyyətin realizmi anlamına gəlirdi. Ad dəyişsə də,
proletar ədəbiy-
yatı anlayışındakı əsas prinsiplər dəyişməz olaraq qaldı. Sosialist realizmi
termini ilə bu anlayışda
rəsmi ədəbiyyat elementləri də qüvvətləndi.
Yazıçılar İttifaqı. Hakimiyyət yaranandan saraylarda məddah şair-
lərin olması ənənəsi olmuşdur. Onlar kralı və sultanı tərifləməklə əsasən
onun insanlar arasında nüfuzunun artmasına və bu yolla hakimiyyətinin
möhkəmlənməsinə xidmət etməli idilər. Rəsmi ədəbiyyatın əsas əlaməti
onda müəllif başlanğıcının, istedad və daxili istəklərin ikinci dərəcəli
olmasıdır. Yəni rəsmi şair özünü ifadə etmir, o sifarişi
yerinə yetirir və pul
qazanır. Onun istedadının əsas əlaməti də bədiilik yaratmaqda yox,
yaltaqlıqda, hakimiyyətə yarınmaqda, hakimiyyəti təmsil edən adamların
şəxsi ambisiyalarına maksimum xidmət göstərməkdədir. Rəsmi ədəbiyya-
tın əsas siması yazıçı yox, sifarişçidir, haqq ödəyən hakimiyyətdir. Sovet
dövründə rəsmi ədəbiyyat Yazıcılar İttifaqı vasitəsi ilə yaradılırdı. Bu
ittifaq formal olaraq seçkili ictimai birlik idi. Amma əslində Yazıcılar
İttifaqı dövlət büdcəsindən maliyyələşən hakimiyyət qurumu idi.
İttifaqın bütün işçiləri dövlət büdcəsindən əmək haqqı alırdı. İtti-
faqın rəhbərliyində DTK-nın məxfi zabiti işləyir və hamıya göz qoyurdu.
Rəhbər işçilər, xalq yazıcıları Kommunist partiyası MK-nın üzvləri, Ali
Sovetin deputatları idi, onlar dövlətin xüsusi güzəştlər sistemindən,
xüsusi
mağazalardan, istirahət evlərindən, xəstəxanalardan istifadə edirdilər. İtti-
faqın rəhbərləri, xalq yazıcıları, qəzet və jurnalların redaktorları partiyaçı
idilər və partiyanın ədəbi siyasətini, sosialist realizmi ədəbiyyatının prin-
siplərini həyata keçirən adamlar idilər. Buna görə onlar nəşriyyatlarda
dövlət planlarına daxil olan əsərlərin, müəlliflərin siyahısına baxıb onu
təsdiq edir və çıxan kitabların ideoloji təmizliyinə görə cavabdeh idilər.
Onlar nəşriyyatlarda çıxan kitabları üçün adi, titulsuz, vəzifəsiz yazıçılar-
dan 3-6 dəfə artıq haqq alırdılar. Bu qonorar fondunun 80
faizindən çoxu-
nu təşkil edirdi.
Rəsmi tənqid. Yazıcılar İttifaqının rəhbərləri, titullu yazıçılar və
ədəbi orqanların rəhbər işçiləri rəsmi partiyalı, sinfi ədəbi tənqidin hege-
monluğunu təmin edir və özləri də qələmləri ilə buna xidmət edirdilər.
Rəsmi tənqid dövlətin və partiyanın ədəbi siyasətini təmsil edən qələm
adamlarının mövqeyi idi. Bu da müəllif yaradıcılığını yox, partiyanın ba-
xış nöqtəsini təmsil edən bir hadisə idi. Rəsmi tənqid 1934-cü ildə SSRİ
Yazıçılar İttifaqı yaranandan sonra formalaşmış bir hadisə idi. Deyilənlərə
görə, sovet vaxtı tənqidlə məşğul olmuş qələm əhlinin
çoxu rəsmi tənqidin
xidmətçiləri idi, onların öz tənqidi görüşlərindən danışmaq çətindir. Rəsmi