66
Alkoloidlər metabolizm prosesində iştirak edirlər. belə ki,
azot məhsullarını zərərləşdirərək və parçalanmaqdan qoruyaraq
onları yenidən mübadilə reaksiyasına qaytarır.
Ən geniş yayılan və öyrənilən alkoloidlər bunlardır: hiosia-
min, (dəlibəng və bəngotunun toxumlarında ), lüpinin, lupanin
və spartein (lüpinin müxtəlif növlərinin toxumlarında), morfin,
kodein, papaverin (xaşxaşın toxumlarında), hipoksantin –
(yoncanın, buğdanın, xardalın, vələmirin və şəkər çuğunduru-
nun toxumlarında), indola qrupunun alkoloidləri (çovdar
mahmızı buynuzcuq meyvəsində və b).
Qlikozidlər - Elə birləşmələrdir ki, o bir neçə üzvi maddə-
lərə və şəkərlərə parçalanmaqla, acı dada və spesifik iyə malik
olurlar. Xaççiçəklilərin toxumlarında (qonur xardal) kükürd
tərkibli siniqrin qlikozidi, ağ xardal toxumlarında isə sinalbin
qlikozidi olur. Qaramuq otunun toxumunda çox zəhərli
qlikozidlər aşkar olunmuşdur. Bunlar saponinlərdir. Bitkilərdə
təbii immunitetin əmələ gəlməsində qlikozidlər əsas rol
oynayır.
Aşı maddələri - Fermentlərin təsiri altında asan oksidləşirlər
və bu zaman rəngləri və rəngi isə qırmızı və qəhvəyiyə rəngli
maddələrə çevrilirlər. Onlar askarbin turşusunun iyli efirləri, və
ya mürəkkəb kondensasiya edilmiş maddələrdirlər. Onlar çox
miqdarda bir çox meyvələrdə (alma, armud), bəzi hallada
toxumlarda olur. Lakin sorqonun toxumlarında daha çoxdur.
A.N.Oparinə görə günəbaxanın cücərən toxumlarında xeyli
miqdarda xlorogen turşusu olur ki, buda bitkilərin tənəffüsündə
əsas rol oynayır.
Üzvi turşular - Toxumlarda az olur, lakin toxumlar cücərən
zaman o çoxalmağa başlayır. Toxumlarda ən çox yayılan turşu
sirkə turşusudur. Buğda və qarğıdalı dənində ümumi turşuların
85%- ni təşkil edir. Quzuqulağı turşusu noxud toxumlarında,
alma turşusu bir çox dənli bitkilərin və paxlalıların toxumla-
rında olur. Toxumlarda üzvi turşular aralıq reaksiyalarda və
başqa üzvi maddələr arasında əlaqə rolunu oynayır.
67
Mineral maddələr – Bitki orqanizmlərinin funksiyalarının
düzgün yerinə yetirilməsində mühüm rol oynayır.Toxumlar
mineral maddələrlə düzgün qidalanmalıdır ki, cücərmə və
cücərtilərin inkişafı normal getsin. Ayrı – ayrı elementlərin
miqdarı torpaq-iqlim və aqrotexnika şəraitindən asılı olaraq
çox güclü dəyişir. Toxumlarda onların optimal əlaqəsi hələ tam
müəyyən edilməmişdir.
Kül elementlərinin miqdarı müxtəlif bitkilərin toxumlarında
müxtəlifdir. (Cədvəl 5) Toxumlarda kül elementlərindən fosfo-
run miqdarı 50%-dir. Fosfor mürəkkəb kompleks birləşmələr
(lesitin, nukleoproteid və b.) şəklində toxumda olub, maddələr
mübadiləsinin dəyişməsində mühüm rol oynayır.
Əsas k/t bitkilərinin toxumlarında külün miqdarı
Cədvəl 5
Bitkil
ər
Külün
ümu
m
i miqdar
ı%-
lə
quru m
ad
d
əy
ə gö
rə
Külün 100 hissəsində olan
K
2
0
Na
2
O
Ca
O
Mg
O
Fe
2
O
3
P
2
O
5
SO
2
SO
2
Cl
Payızlıq
buğda
2,0 31 3,1 3,3 12,1 1,3 47,2 0,4 2 0,3
Qarğıdalı 1.5 29.8 1,1 2,2 15.5 0,8 45,6 0,8 2,1 0,9
Darı 3,5 10 2 0,9 9,8 1,3 18,6 0,3 56 0,7
Noxud 2,7 41,8 1 5 8 0,9 36,4 3,5 0,9 1,5
Kətan 3,7 30,6 2,1 8,1 19,3 1,1 41,5 2,3 1,2 0,2
Günə-
baxan
3 26,3 7,4 7,6 12,3 1,6 35,4 2,3 14,7 2,4
68
Toxumlarda kalium 30-40%, maqnezium 20% ən az isə kal-
sium 2-8% olur. Cədvəldə göstərdiyimiz elementlərdən başqa
toxumlarda mikroelementlər də vardır ki, bunlar yod, brom,
sink, mis, alüminium, bor, manqan-dır. Bunlar bitkinin inkişafı
üçün çox əhəmiyyətlidirlər həm də onların hər biri spesifik
təsirə malikdirlər ki bunları da bir-birilə əvəz etmək mümkün
deyildir. Toxumların kimyəvi tərkibini bilmək onların biologi-
yasında və keyfiyyətində bir çox məsələləri həll etməyə kömək
edir.
Müxtəlif bitkilərin toxumlarında müxtəlif ehtiyat qida
maddələri toplanır. Dənli bitkilərin toxumlarında nişasta, dənli
paxlalılarda nişasta və zülal, yağlı bitkilərin toxumlarında bu
maddələrdən başqa həmçinin yağ toplanır.
Beləliklə toxumların dolması və yetişməsi dövründə toxum-
ların formalaşma prosesi, az mürəkkəb maddələrin daha mü-
rəkkəb maddələrə çevrilməsi, fermentlərin aktiv olamayan və-
ziyyətə keçməsi və artıq suyun çəkilməsi prosesləri davam
edir. Toxumların yetişməsi zamanı onların toxumları susuz-
duyurlar, susuz mühitdə isə maddələrin heç bir çevrilməsi
mümkün deyil və toxumlar sakitlik vəziyyətinə düşürlər. Lakin
bu sakitlik nisbidir. Toxumlarda canlı orqanizmə xas olan
bütün proseslər ləng olsada davam edir.
69
III FƏSİL
TOXUMUN CÜCƏRMƏSİ, SAKİTLİK DÖVRÜ VƏ
UZUNÖMÜRLÜLÜYÜ
Toxum üç əsas hissədən ibarətdir: rüşeym, ehtiyat qida
maddələrinin saxlandığı yer və qabıq (toxumun qılafı). Əgər
ehtiyat qida maddələri rüşeymin qidasını və böyüməsini təmin
edirsə, qabıq əsasən toxumun xarici mühitin mənfi təsirlərindən
qorunması funksiyasını yerinə yetirir, rüşeym isə onun
böyüyən əsası və gələcək bitkinin bünövrəsidir.
Cücərmə – mürəkkəb bir prosesdir ki, bunun nəticəsində bit-
kinin sakitlik dövründə olan rüşeymi cücərməyə çevrilir.
Gələcək inkişafında bu cücərmələrdən cücərtilər əmələ gəlir və
avtotrof qidalanaraq sərbəst həyat yaşayır.
3.1. Toxumun cücərmə fazaları və cücərməsi üçün
lazım olan şərait
Toxumun mürəkkəb cücərmə prosesində F.Hobbe (1876-cı
il) üç əsas hissə qeyd edib: suyun udulması (prosesin fiziki
tərəfi), ehtiyat qida maddələrinin həll oluna bilməyən formadan
həll oluna bilən formaya keçməsi (biokimyəvi tərəfi) və həqiqi
cücərmə - rüşeymin böyüməsi (morfoloji cücərmə). Lakin
toxumun cücərməsi üçün yalnız bu mərhələlərin olması kifayət
deyil. Ona görə də hal-hazırda cücərmədə aşağıdakı proseslər
də olmalıdır: şişməsi, aktivləşməsi, hüceyrənin dartılması və
bölünməsi və sonda ilk kökcüyün yaranması.
Toxum öz növbəsində kolloid – məsaməli cisimdir və suyu
udaraq şişməsi – təbiətin fiziki-kimyəvi prosesidir. Həmçinin
toxumun şişməsi həm quruluşca, həm də fizioloji baxımdan
çox mürəkkəb proses olub, onun metobolizmi ilə sıx əlaqəlidir.
Toxum havada quru vəziyyətdə suyu daha çox mənimsəyir
(500 – 700 atm). Çox qurumuş toxumlarda bu 1000 atm –a
Dostları ilə paylaş: |