¹2(3) èéóí 2012
40
–İndi burdan çıxardıb
buraxacam səni, amma düzünü danışacaqsan mənə. Razısan?
–Çıxara bilsən məni, şəhərdə danışaram...
Onlar böyük tibb bacısının yanına düşdülər. Xanəgahlı çatan kimi dedi:
–Bu cinayət işində əsas şahiddir, onu aparıram...
Böyük tibb bacısı şəbədə ilə gülümsündü, deyəsən bu təklifi gözləyirdi. Stolunun gözündən
jurnalı çıxarıb stolun üstünə qoydu, çeçələ barmağı ilə yerini göstərib dedi:
–Burda ad familiyanızı və iş yerinizi göstərin.– Sonra otağın sol küncündəki şkafdan Könülün
paltarlarını verdi.
Xanəgahlı jurnalda göstərilən yerə lazım olanı yazıb qol çəkdi və qələmi iri jurnalın
üstünə
tulladı. Könülə baxıb dedi:
–Bayırda gözləyirəm, əynini dəyiş, sənədini də götür gəl...
Xanəgahlı anladı kı, xəstəxana Könüldən canını qurtarmaq istəyir. O isə Könülü gətirənlərin
raportunu da alıb aparırdı ki, xəstəxanada qadınlardan heç bir iz qalmasın. Bir hovura Könül çıxdı,
onlar xəstəxananın darvazasına sarı getdilər. Polislərin qarşısından keçəndə Xanəgahlı ayaq saxladı,
ordakı iki polisə sual verdi:
–O qızı kim döyüb?
–Rəis, bizim smennən qabaq olub...
Kapitan daha bir söz demədən küçəyə çıxdı. Düşünürdü ki, yəqin polis döyüb,
ona görə heç
kəs həqiqəti demir, hamı qorxur. Maşın xəstəxanadan aralanan kimi Xanəgahlı arxada oturmuş
Könülə baxıb dedi:
–İndi lap başdan danış.
Könül özünün xəstəxanaya ədalətsiz aparılmağından başlayıb danışdı, Çiçəyə çatanda dedi:
–Mən onun adını bilmirəm, hikkədən demir, heç kimlə danışmır. Qan analizi verəndə mən
özümdən Gülşən Əhmədova yazdırdım, susduğuyçün onu döyəcəkdilər,
amma mən özüm də onu
əsil adını bilmirəm.
Xanəgahlı ürəyində Könüldən razı qaldı, çünki Nərağa müəllim də ondan bunu xahiş eləmişdi,
araşdırma apar, amma heç kəs heç nə bilməsin. Könül söhbəti davam edib Nizamın adını çəkmədi,
serjant Tarixin üstünə gəldi. Çiçəyin onun yerinə butulka təcavüzünə məruz qaldığını açıq dedi.
–Bəs palatada qan-filan yox idi axı...– Xanəgahli soruşdu.
–Böyük tibb bacısı gələn kimi təmizlətdirdi... Qanlı döşəyi də aradan çıxardılar...
Xanəgahlı Çiçəyin gətirildiyi xəstəxanaya sürdü. Könüllə düşüb Qeydiyyat stolundan Çıçəyin
palatasını öyrəndilər. Qız altı nəfərlik palatada idi, ona qan köçürürdülər. Könül yanaşıb Çiçəyi
öpəndə Xanəgahlı əl telefonu ilə Növruzu yığdı, soruşdu:
–Novruz müəllim, qızın adı nədir?
Xanəgahlı telefonu bağlayıb Könülün ardınca xəstəyə yanaşdı. Çiçək Könülə baxıb halsız-
halsız gülümsəyirdi. Xanəgahlı soyuq səslə soruşdu:
–Adın Çiçəkdi?
Çiçək başı ilə təsdiq elədi. O, Xanəgahlının Novruz adı çəkdiyini eşitmişdi.
–Novruzu çağırın,– Çiçək halsız səsi ilə dedi.
Amma Xanəgahlı belə sürətli uğuruna inanmaq istəmirdi. Dübarə Çiçəkdən soruşdu:
–Sən Məhər müəllimin qızısan?
Çiçək yenə “hə” yerinə başı ilə təsdiqlədi. Xanəgahlıda şübhə qalmadı. Könülə dedi:
– Gedək, gəl, vaxt yoxdur– Xanəgahlının səsindəki mehribanlıq yox oldu,
quru səslə Könülə
əmr etdi.
Könül əyilib bir də Çiçəyin yanağından öpüb müstəntiqin dalınca palatadan çıxdı. Elə
kandarda arıq bir tibb bacısı ona dedi:
–Siz o xəstənin qohumusuz?– cavab gözləmədən ikinci sualı verdi, –ona bir litr qan
vurmuşuq, özgənin idi, pulunu kim verəcək?
– Ay qız, gəl, – Xanəgahlı onu ardıycan çağırdı.
Ðöáëöê ÿäÿáèééàò äÿðýèñè
41
Onlar maşına yanaşdılar. Könül oturub dal qapını örtən kimi Xanəgahlı işləyən maşından
düşüb əl telefonundan Nərağa müəllimə zəng vurdu.
– Sabahınız xeyir cənab general, qızı tapmışam.
–Harda idi?
–Xəstəxanadadı, qadınlıq orqanından qanaxma ilə gətiriblər, qorxusu yoxdur...
–Orda işini qurtaran kimi yanıma gəl..
–Baş üstə...
Cənab general, sənədləşmə aparım?
– Mütləq!
– Baş üstə, baş üst...
Xanəgahlı maşına minəndə ürəyində Nərağa müəllimin ölülərinə söydü. O sənədləşmə
aparmaq lazım olmadığına əmin idi. O boyda generalın qızının butulka təcavüzünə məruz qalması
barədə işi rəsmiləşdirmək heç zaman mümkün deyildi. O maşına minib Könülün ünvanına baxan
sahə müvəkkilinin ofisinə sürdü. İnsan çiy süd əmib, buraxar Könülü, o da yoxa çıxar. Bu
fahişələrin nəfəsi yalanan gedib gəlir. Müvəkkil Könülü tanıdı, Xanəgahlı bundan
sonra Könülü evə
buraxdı, axşam altıda müvəkkilin otağına gəlməyi tapşırdı, öz əl telefonunun nömrəsini yazıb ona
verdi.
Sahə müvəkkilinin yanından Xanəgahlı Çuxurlu rayonu polis rəisinin ictimai təhlükəsizlik
üzrə müavini Güləli müəllimin yanına getdi. Onlar çoxdan tanış idi. Çiçəyi bölməyə Quliyev
Müsəllim familiyalı serjant gətirmişdi. Xanəgahlı səhər onun familiyasını jurnaldan götürmüşdü.
Güləli müəllim onu mehriban qarşıladı, dinlədi və artıq sual vermədən növbətçiyə əmr verdi:
–B3 saylı patrul maşınına bu dəqiqə əmr ver, şəhər polis idarəsinə C3 saylı otağa getsin.
Təcili, sürücü ilə birgə, kapitan Xanagahlı çağırır onları...– Güləli müəllimin yadında idi, səhər
instruktajda onu görmüşdü. O,
məşhur adam idi, hər növbədə haqq-nahaq kimisə bölməyə gətirirdi.
Bu da kimlərəsə sərf eləyirdi, ona görə onun qanunsuz işlərinə hamı barmaq arası baxırdı...
Xanəgahlı müavinin yanından çıxıb şəhər polisinin qabağına gəldi. Buraxılış məntəqəsinin
qabağında var-gəl eləyib gözləməyə başladı. Heç beş dəqiqə keçməmiş orta boylu, xaşılqarın, qara
bığlı serjant buraxılış məntəqəsinə yanaşdı. O kandara çatanda Xanəgahlı soruşdu:
–Müsəllim sənsən?
–Bəli kamandir.
–Sürücü hanı?
–Tində maşındadı.
–Əl telefonun neçədi?
Xanəgahlı nömrəni öz telefonuna yazdı, sonra “sən gözlə” deyib, tində dayanan patrul
maşınına yanaşıb kabinəyə oturdu. Sürücüdən soruşdu:
–Adın nədir?
–Zülfü,–sürücü arıq, əsəbi üzlü serjant idi.
–Təpənin üstündəki idarədə olmusan? Bilirsən orda necə istintaq edir maskalılar?
Sürücünün sifətində qatı bir qəzəb göründü, bir hovur susub dedi:
–Orda işləmişəm mən...
–Onda düzünü de, o biri smen qızı niyə döyüb zorlamısız? Bilirsən o kimin uşağıdı?
–Rəis,
mənim ona əlim də dəyməyib, səhərə yaxın avara gəzirdi, Müsəllim ona sülək dedi. O
da pis cavab qaytardı...sonra Müsəllim ona sapalağ vurdu...–serjant susdu, əsas hadisəni demək
istəmirdi...
–Mənə düzünü desən, istintaqa ora, səni çağırmaram, zərif oğlansan...
Zülfü xeyli susdu, Xanəgahlı görürdü ki, o hazırdır, ona görə əlavə heç nə demədi. Bir
dəqiqə susandan sonra sürücü dedi:
–Anam canı,
mən heç nə görmədim, Müsəllim tutuq yerində qızla danışdı, əlbəyaxa oldu
deyəsən. Maşına oturanda dedi ki, dalını qayırdım...
–Hardan götürdüz onu?
–Bazarlar küçəsi ilə Səməd Vurğunun tinindən, saat beş olardı...