SəMƏd vurğUN
Yüklə 2,33 Mb. Pdf görüntüsü
|
______________Milli Kitabxana_______________ 329
Kürün məməsini sorur doyunca; Solmayır o aylar, illər boyunca; Həşyəsi yamyaşıl bir xalı kimi.... Bir saf məhəbbətin vüsalı kimi,
Nə xoşbəxt açılır Muğanda sabah! Nizami görmədi bu günləri, ah!.. Tapmadı qəlbinə bir istinadgah, Getdi, ürəyində vətən möhnəti...
Uzundur Muğanın sözü, söhbəti, Ondan ayrılmayaq, ömür yarıdır... İndisə qəlbimi çəkib aparan, Yorğun ayağımı yerdən qoparan
Muğan səhrasının ormanlarıdır: Sərvlər görürəm ehramlar kimi... Yaz günü, xoş mehli axşamlar kimi, Xoşdur ağacların sərin kölgəsi. Quşlar bölük-bölük meşəyə gəlir; Yolçular arxların üstdə dincəlir; Sərinləyir anamız Odlar ölkəsi. Soyuyur torpağın can yanğıları... Budur, cərgə-cərgə cənuba sarı Dayanmış nizamlı ordular kimi Qovaqlar, ardıclar, söyüdlər, narlar, Bir də qatar-qatar boylu çinarlar Danışır arzusu, dili var kimi. Onların qəlbini duya bilsəniz! Meşələr! Meşələr! Doğrudan da siz Yayda da, qışda da bir baharsınız. İrandan Muğana taun tək əsən, Yelin qabağını dağ kimi kəsən Sizsiniz!.. Nə qədər lütfkarsınız! Elə ki od tutub yanır gündoğan, Bürküdən darıxır, boğulur Muğan,
______________Milli Kitabxana_______________ 330
Elə ki, ağzını açır gilavar, Bir ölüm istisi duyur səhralar, Yenə bir fəlakət olmasın deyə, Zəmilər saralıb solmasın deyə, Sinə gərirsiniz ölümə siz də. Od-alov püskürən hərcayı yellər Əsib parçalanır tunc sinənizdə... Sizə taleyini tapşıran ellər Şair xəyalı tək hüdudsuz çöllər Kasadlıq çəkməyir, qalmayır darda! Meşələr! Solmayın fırtınalarda! Ana örpəyini boranda, qarda Doğma balasının üstə sərən tək, -
Muğanın üstünə şal salırsınız... Ellərin qeydinə siz qalırsınız... Gecə də, gündüz də keşik çəkərək! Şaxtalar vurmayır bağçanı-bağı, Vaxtsız tökülməyir güllər, çiçəklər. Saralıb solmayır göy biçənəklər, Vaxtsız qocalmayır vətən torpağı... Baxıb tarlaların yanmış üzünə, Qocalar, qarılar döyür dizinə, -
Ömrü yazıq keçən balalarım tək. Bu xoşboxt sabahı duyduqca ürək, Yaşamaq istəyir daima insan. Qələm dikə gəlir, coşur arzular, Ancaq sabahın da öz şairi var! Gələcək günlərin simfoniyasından O öz rübabilə söz açan zaman, Bilirəm, məni də yad edəcəkdir!.. Onun da xeyirxah dilində ellər, Onun da qəlbində sönməz əməllər, Açdığım cığırla yol gedəcəkdir, Bilirəm, məni də yad edəcəkdir... ______________Milli Kitabxana_______________ 331
Günəş salamlasın, a dostlar, sizi! Gəlin vidalaşaq bu əsərimlə. Hörmətlə sıxıram əllərinizi, Vidalaşmayırıq əməllərimlə...
"Muğan" dastanını iki il qabaq Bir səyahət günü başlamışam mən. O öz vədəsinə gecikdi, ancaq, Nə məndən inciyin, nə də qələmdən...
Yazdıqca "Muğan"ın hər nəğməsini Gecələr şam kimi mən də yanmışam... Duyduqca çöllərin xoş nəfəsini Vaxtından gec yatıb, tez oyanmışam...
Nə qədər doğmadır burda hər nəfəs, Bir də hər insanın, hər şeyin adı... Bir ovuc torpağı göyə dəyişməz Bir həyat şairi, bir yer övladı...
Mən indi hər sözün üstündə bəzən Saatlar uzunu fikrə gedirəm. Ayrılıb qocalmış qərinələrdən, İndi öz əmrirni təsvir edirəm.
Desəm doğrusunu, Muğan düzündə Açıldım neçə yol bir səhər kimi... Yenə də gözlərim qaldı üzündə, Doymadım, yarımçıq qitələr kimi...
Bəlkə də yazdığım bu gözəl pəri Kamala yetməmiş bir gözəldir, ah!.. (Ancaq, o doğmadır, həm də xeyirxah... Bir də lütfkardır onun gözləri!)
______________Milli Kitabxana_______________ 332
Sənin də ürəyin olsa lütfkar, Bu canlı sənəti öz bağrına bas. Hər kiçik sözün də öz dünyası var: Yarımçıq olsa da, mənasız olmaz...
Gördüyün, seçdiyin nöqsanları sən Bağışla, oxucum... mümkünsə, əgər... Buyur, köməkçim ol, yapış əlimdən; Mənim yaratdığım bu sadə əsər Sənin şöhrətinlə bir dastan olsun... Bir zəmiyə dönsün hər kiçik sünbül; Muğanda əkdiyim bu xırdaca gül Qoy sənin əlinlə gülüstan olsun!..
1948-1949 ______________Milli Kitabxana_______________ 333
I
Aygün hələ soyunmamış toy paltarını, Hələ şaddır, bəxtiyardır dünyalar qədər; Salamlayıb gözəl ömrün xoş baharını Günəş ilə bir oyanır evdə hər səhər.
Əmirxanı oyatmayır, dincəlsin deyə, Bəzən onun nəfəsinə qulaq da asır. Şadlığından sığışmayıb yer ilə göyə, Öz eşqini övlad kimi bağrına basır.
Qartal gözlü Əmirxanın baxışlarında Bir kişilik, bir də vüqar oxuyur gəlin. Onun geniş sinəsində, sıx qaşlarında Deyirlər ki, gözü varmış neçə gözəlin.
Bir də ağır oturmağı, ağır durmağı, Polad kimi cingildəyər nüfuzlu səsi, Səxavəti, dostlar ilə məclis qurmağı, Gözlərindən aşıb-daşan həyat həvəsi.
Hətta onun hər tərsliyi, hər inadı da, Öz sözündən, dediyindən dönməməyi də, Min insandan seçilməyən sadə adı da Xoş görünür, şirin gəlir Aygünə hələ.
Bəzən ayna qabağında dayanıb gəlin Öz hüsnünə dönə-dönə baxır vüqarla. O duyduqca mənasını ilk məhəbbətin, Xəyalında məclis qurur saf arzularla.
Arabir də pianonun ağ dillərini Danışdırır, min zövq alır onun səsindən. Göyərçin tək uçan görüb öz əllərini Vəcdə gəlir ürəyinin titrəməsindən.
Yüklə 2,33 Mb. Dostları ilə paylaş:
|