215
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
arzusu ata-baba taxtında oturmaq, buna görə ağına-
qarasına baxmadan çox şeydən vaz keçmək idisə, Na-
dir xanın arzusu quzeyli-güneyli bütün məmləkəti
yağılardan geri almaq, bu amal naminə başını salamat
saxlamaq idi. Ona görə də, Nadir xan gecə-gündüz
ayıq olmalı idi. Üstəlik, taxt-tac varisinin xacələri və
xacəyəbənzər nazirləri rəqibləri kim olursa-olsun,
ona hər cür şər və böhtan toru hörməyə hazır idilər.
Məşhədə növbəti hücum ərəfəsində Nadir xan qoşun
qarşısında Təhmasib Mirzə ilə görüşəndə, nədənsə,
Şirvanşah Birinci Şeyx İbrahimin Əmir Teymur kimi
qüdrətli bir sərkərdə ilə necə dil tapması əhvalatını xa-
tırladı və gülümsəyərək, dəbilqəsini başından çıxartdı.
Şahın və əyanlarının gözləmədiyi halda qəfildən
üzünü hamıya tutub dedi:
– Qoy hamı eşitsin və bilsin! Mən, Nadir xan Əfşar,
Qızılbaş xanədanının varisi İkinci Şah Təhmasib Şah
Sultan Hüseyn oğlu Səfəviyə hörmət əlaməti ola-
raq adımın bu gündən Təhmasibqulu çağırılmasını
təmənna edirəm.
Bu qəfil qərardan şahın əyanları çaşdı, hamının
önündə eşitdiyi sözdən Təhmasib Mirzə özü də çox
böyük bir ləzzət aldı:
– Mən hüzurumda olanların hamısına bəyan edi-
rəm, cəsur sərkərdə Nadir xan Əfşar bundan be lə
mənim xidmətimdə Təhmasibqulu xan namıyla sa hi-
bi-imtiyaz olsun...
Nadir xan sağ əlini sinəsinə qoyub, təzim etdi
və sol əli ilə işarə verib, hələ sözünü qurtarmadığını
dedi:
216
S O N U N C U FAT E H
– Bir halda ki, şah məni öz xidmətinə sahibi-ixtiyar
olan bir sərkərdəsi kimi qəbul edir, onda bu gündən
öz öhdəmə Qorçubaşı
1
vəzifəsini götürürəm. Bir də
mənim ən çox güvəndiyim Kəlbəli bəy Kosaəhmədlini
Şah həzrətlərindən sarayın eşikağası təyin etməsini
xahiş edirəm.
Kəlbəli bəy Nadir xanın qayınlarından biri idi.
Təhmasib Mirzə onların arasındakı bu qohumluq
əlaqəsindən hələ bura gəlməmiş agah idi. Səfəvi şah-
lığının hakimiyyətini bərpa etmək üçün o Nadir xan
kimi cəsur sərkədəyə güzəştə getməyə çoxdan hazır-
mış kimi iki dəfə əlini əlinə vurub:
– Çox əcəb, – dedi, – mənim bildiyimə görə elə
Birinci Şah Təhmasibin də əyyamında qorçubaşı si-
zin əfşar elindən olub. Gərək ki, onun adı Sevindik
bəy Əfşar imiş... Deyilənə görə, uzun illər xanədana
sədaqətlə xidmət edən Sevindik bəy Birinci Şah
Təhmasibin hüsn-rəğbətini qazanmışdır. Özü də bir
xeyli ömür sürüb. Əminəm ki, tayfadaşın Sevindik
bəy kimi yaxşı Qorçubaşı olacaqsan...
Bu sözləri deyəndən sonra Təhmasib Mirzə Nadir
xanın qiyafəsinə zəndlə nəzər salıb dedi: – Qırmızı börk
sənə çox yaraşacaq. Bunu da yəqin bilirsən ki, Qorçubaşı
kimi böyük imtiyazların var! Etımad üd-Dövlədən sonra
Ərkani-Dövlə
2
sənsən! Ona görə Təhmasibqulu xan, in-
nən belə qoy seçib-bəyəndiklərin, vəzifə həvalə elədiklə-
rin igidlikdə özünə bab olsun! Yaxşı igidin qohum-qar-
1
Çərik adlanan qoşunun – qorçuların başçısı. Səfəvi şahları adətən qor-
çuları qızılbaş türk tayfalarından seçirdilər. Mənbələrdə «qorçu» sözü
Azərbaycan türkcəsində «qoruyucu» mənasında işlədilir.
2
Ərkani-Dövlə və ya Ərkani-Dövlət – dövlətin sütunu.
217
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
218
S O N U N C U FAT E H
da şı çox olar. Özün qədər inandığın o yaxşı igidlərin
sayəsin də Səfəviyyə səltənətinə uğur qənşər gəlsin!..
Yerbəyerdən şahın əyan-əşrəfləri, səslərini qaldır-
dılar:
– Amin, yarəbülaləmin...
Qorçular bir ağızdan:
– Şanın mübarək, – dedilər.
Ağsaqqallar Nadir xana xeyir-dua verdilər:
– Allah köməyin olsun! Uğurun uğur gətirsin!
Nadir xan sonsuz fərəh hissilə dəmir dəbilqəsini
başına qoydu, üzünü qoşuna tutub:
– İndi isə Məşhədi-müqəddəs uğrunda savaşa
yollanırıq... Cəmi Xorasan mahalının döyünən ürəyi
bizlərin intizarındadır. Bu ağrı-acılı intizara son
verməyin məqamı yetib!
Görüş qurtaran kimi Nadir xan on iki minlik qo-
şunla ildırım sürətilə yenidən Məşhədə yürüş etdi.
İki aya yaxın davam edən mühasirə şəhərin mü -
da fiəçilərinin Məlik Mahmuda olan inamını qırmış-
dı. Bəziləri Məşhədi alandan sonra onlara toxun-
masınlar deyə – Nadir xanla əlaqə yaratmağa səy
göstərirdilər. Məlik Mahmudun sərkərdələrindən
biri – Pir Məhəmməd xan hicri min yüz otuz doqqu-
zuncu ilin rəbbülsani ayının on altısı gecəsi
1
şəhərin
Mirəli darvazalarını Nadir xanın on iki minlik qoşu-
nunun üzünə açdı.
Bunu görən Məlik Mahmud təslim oldu. Onu ən
yaxın adamları və ailəsi ilə birlikdə Təhmasibqulunun,
yəni Nadir xanın çadırına sarı aparanda, səhər təzəcə
1
Miladi təqvimlə 13 dekabr 1726-cı il.
219
N A D İ R Ş A H Ə F Ş A R
açılmışdı. Nadir xan əl-üzünü yuyub, şəhərə baxdı.
O, əllərini açıb:
– Salam olsun sənə, ey müqəddəs Məşhəd şəhəri!
– deyə ucadan səsləndi. – Bu gün sənin nicat günün-
dür! Əhd etmişdim ki, səni azad etdiyim gün İmam Rza
türbəsini ən yaxşı sənətkarlara təmir elətdirəcəyəm... Əhd
etmişdim ki... Şükür Allaha, niyyətlərim qəbul olundu!
«İnşallah, bir gün gələcək bizim Xorasanda da
Günəş doğacaq», – anasının dediyi sözləri xatırlayıb,
bir anlıq fikrə getdi... «Günəşin Xorasanda doğduğu
həmin gün gəldi, ana!».
Nadir xan öz çadırına təzəcə qədəm basmışdı ki,
bayırdan səs gəldi:
– Təhmasibqulu xan, Məlik Mahmudu hüzurunu-
za gətirmişik!
Nadir xan bu cür müraciətə hələ alışmamışdı.
İçəridən gur səsi şimşək kimi çaxdı – bu onun dodaq-
larından qopan sevinc qışqırtısı idi:
– Qoy gəlsin! – dedi.
Məlik Mahmud çadıra daxil olub, onun ayaqları nı
qucaqlamaq istəyəndə, Nadir xan qoymadı. Qətiy yətlə:
– Qalx! – dedi. – Sənə yaraşmır. Necə də olsa, qeyri-
rəsmi sayılsa belə, sən nə az, nə çox, üç il Məşhəddə
hökmdar olmusan axı… Bu gün mənim əhvalım xoş-
dur. De görüm, məndən nə diləyirsən?..
– Allahdan sənə cansağlığı diləyirəm, Nadir xan.
Burada sizin elin ağsaqallarının dilindən belə bir
kəlam eşitmişəm ki, qazanc var-dövlət gətirər, insaf
şan-şöhrət. Şanın-şöhrətin çox olsun!– deyə Məlik
Mahmud cavab verdi. – Mənə də izn versən, İmam Rza
Dostları ilə paylaş: |