192
(t
ərbiyədə vahidlik). İkinci və üçüncü
mərhələ xeyir söz, xeyir
əməldir. Yəni yüksək əxlaqi şüurdan irəli gələn sözlə əməlin
v
əhdətidir. Unutmamalıyıq ki, əxlaqi şüur nümunəvi davranışın,
sözl
ə əməl birliyinin təməl daşıdır.
Əxlaqi -mənəvi şüuru yaratmaq üçün müəllim bütün
imkan v
ə vastələrdən səmərəli istifadə etməlidir. Tərbiyə
prinsipl
ərindən bacarıqla faydalanmalı, sinifdənxaric oxu və
sinifd
ənxaric iş növlərinə önəm verməlidir.
Lakin
iş əxlaqi -mənəvi şüuru yaratmaqla tamamlanmır.
M
ənəvi şüur mənəvi adət və vərdişə çevrilməlidir. Yüksək
m
ənəvi şüuru olan insanın mənəvi hissləri də olmalıdır. Demək,
əxlaq tərbiyəsinin
ikinci mühüm vəzifəsi insanda
mənəvi adət
v
ə hisslər formalaşdırmaqdır.
M
ənəvi şüur ağıldan, mənəvi hisslər isə ürəkdən qida-
lanır. Mükəmməl mənəvi şüurla mükəmməl mənəvi hissin,
duyğunun vəhdəti sağlam əqidə deməkdir ki, bu da mükəmməl
əxlaqdır.
Mü
əllim əxlaq tərbiyəsi yönündən gördüyü işin nəti-
c
əsini müəyyənləşdirmək üçün şagirdlərinin ailəyə,
cəmiyyətə,
yoldaşlarına, məktəbə, ictimai mülkiyyətə, təbiətə... müna-
sib
ətini müşahidə etməli, müəyyən etdiyi qüsurlari
yub
anmadan aradan qaldırmağa çalışmalıdır.
3.Əxlaqi –mənəvi tərbiyə işinin məzmunu. Əxlaqi –
m
ənəvi tərbiyə işinin məzmununa
milli mənlik şüuru və milli
l
əyaqət, vətənsevərlik, yurdsevərlik, mərdlik, halallıq, düzlük və
doğruçuluq, dostluq və yoldaşlıq, sadəlik və təvazökarlıq, hu-
manizm,
əməksevərlik və əməyə vicdanlı münasibət, cəmiyyətdə
özünüidar
ə və rəftar qaydaları və s. daxildir.
Milli m
ənlik şüuru və milli ləyaqətə millətin varlığı,
m
ənəviyyatı, dili, xarakteri, adət
-ənənələri, psixoloqiyası, mə-
d
əniyyəti bütövlükdə həyatın bütün sahələri daxildir. Ləyaqət
h
ər bir şəxsin öz mənini dərk etməsidir. Əxlaq tərbiyəsinin ən
vacib t
ələblərindən biri və birincisi böyüyən nəsildə milli
193
m
ənlik şüuru və ləyaqət hissi tərbiyə etməkdir. Hər bir uşaq
lap kiçik yaşlarından mənsub olduğu millətin dilini mükəmməl
bilm
əli, adət - ənənələrə müvafiq böyüməli, tarixini, coğrafi-
ya
sını öyrənməlidir. Tərbiyə edən şəxs uşağın mənəviyyatını
milli ruhla z
ənginləşdirməlidir. Şagird başa düşməlidir ki, onun
m
ənsub olduğu xalq tarix etibarilə dünyanın bir çox xalq-
larından qədimdir. Mərdlik, qəhrəmanlıq, düzlük, doğruçuluq,
halallıq səhifələri ilə dolu keçmişi var. Bu dəyərləri hər bir şəxs
qoruyub
öz varlığında yaşatmalı, gələcək nəsillərə ötürməli, ən
əsası dünyaya təbliğ etməlidir.
Bir müq
əddəs kəlamda deyilir ki,
vətəni sevmək iman-
dandır. Nəyə görə? Cünki,Vətən əcdadımızın mədfəni, övla-
dımızın məskənidir. Dünyadan gedənlərimizi torpağa tapşır-
maqla biz h
əmin yerə rişə atırıq; lap qədim mədfənlər (dəfn
yerl
əri, qəbristanlıqlar) isə artıq bizim kökümüzdür. Biz bu kök
üstünd
ə dayanıb, ondan qüvvə alıb yaşayırıq. Xalqımız bu
bar
ədə deyir:
Ana kimi yar olmaz, vətən kimi diyar, Qürbət ha-
ra, qüdr
ət hara?, Dağ yeri – duman yeri, yurd yeri - güman
yeri v
ə s.
H
ər bir insan
üçün vətən dünyaya gəldiyi, gözünü açdığı
evd
ən başlayır. O, yaşa dolub həyatı dərk etdikdə mənəvi
şüurundakı vətən doğulduğu kənd, bögə, ölkə, dünya boyda
olur. V
ətənin torpağı, suyu, havası, otlarının rayihəsi, baharı,
yayı, qışı, insanları bənzərsizdir, müqayisəolunmazdır. Ona
gör
ə də müqəddəsdir. Onu qorumaq imandandır. Hər bir
t
ərbiyə edənin borcudur ki, həm təlim materiallarının, həm
sinifd
ənxaric işlərin, həm də həyati faktların köməyi ilə uşaq və
g
əncləri yurduna, vətəninə məhəbbət bəsləmək, onu qorumaq,
yaşatmaq ruhunda tərbiyə etsin.
Əxlaqi
məziyyətlərdən biri də mərdlikdir. Mərd sözü-
nün h
ərfi mənası
kişi deməkdir. Müəyyən məqamlarda mərd
adamlara kişi adam deyirik. Mərd adam öz mənəvi keyfiy-
y
ətləri ilə ideala, əlçatmaz zirvəyə çevrilir. Mərd adamlara
194
m
əxsus keyfiyyətlərdən biri düzlük və doğruçuluqdur. Düzlük
insanın gördüyü işlə, doğruçuluq danışdığı sözlə bağlıdır.
Əvvəldə dediyimiz kimi, sözlə əməlin vəhdəti iki mənəvi
amilin yüks
ək əxlaqi dəyrə çevrilməsidir. Lap kiçik yaşlarından
uşağa öyrətmək lazımdır ki,
Sözün düzünü demək hünərdir,
Doğruya zaval yoxdur, Hiylə ilə iş görən, möhnət ilə can verər,
Düz
əyrini kəsir və s.
Bu sırada biz həm də
halallıqdan danışmalıyıq. Halal
yaşamaq, halal yolla ruzi qazanmaq mənəvi paklığın, təmiz
əxlaqın zirvəsidir. Əməyində və davranışında halallığı əsas
götür
ən şəxs özü doğru, sözü düzgün, nəfsi təmiz, əməlləri düz,
yalandan uzaq olan adamdır. Halallığı ilə fərqlənən şəxs ancaq
xeyir
işlər görür. Halal adam heç vaxt haqqı nahaqqa satmır.
Halal adam
əməksevər olur,
əməyə vicdanlı münasibət
b
əsləyir.
Əməksevərlik, əməyə, ictimai mülkiyyətə vicdanlı mü-
nasib
ət tərbiyəsi müasir mərhələdə daha çox vacibdir.
Hələ də
m
əktəblərdə insan əməyinin məhsulu olan ictimai mülkiyyətə
qayğısız münasibət özünü göstərir. Bunun səbəbi ailədə, mək-
t
əbdə insan əməyinə sayqı, vicdanlı yanaşma tərzinin aşılan-
mamasdır. Məktəbdə əmək tərbiyəsi işi elə qurulmalıdır ki,
kimin övladı olmasından aslı olmayaraq hamı əməyi sevsin və
başqalarının əməyinə, zəhmət çəkib yaratdıqlarına vicdanlı
münasib
ət bəsləsin. Unutmaq olmaz ki, vicdan əxlaqın təzahü-
rüdür. Vicdanlılıq mənəviyyatlılıq deməkdir.
H
əmçinin dostluqda
sədaqətlilik və
təmənnasızlıq, yol-
daşlıqda
etibarlılıq, insanlara
münasibətdə humanist, qayğıkeş,
canıyanan, sadə, təvazökar olmaq da əxlaqi məziyyətlərdir
v
ə özünə
mənəviyyatlıyam deyən hər bir insanda olmalıdır.
Paxıllıq, yalan danışmaq, böhtan atmaq, satqınlıq, ikiüz-
lülük, qeyb
ət, qorxaqlıq, iradəsizlik, etibarsızlıq, intizamsızlıq,
pis v
ərdişlərə aludəçilik, pintilik, israfçılıq, xəsislik, tənbəllik,
xudbinlik, özünd
ən müştəbehlik, lovğalıq, riyakarlıq və s.