28
onların solo və müşayiət funksiyalarının az-çox müntəzəm
dəyişməsi prinsipinə əməl olunur.
3. Orkestr ifaçılığında bəstəkarın yeganə və səlahiyyətli
nümayəndəsi, bəstəkardan sonra musiqinin ikinci yaradıcısı –
dirijordur: musiqinin tempini, nüanslarını, aqogik hərəkətlərini
dirijor öz zövqünə, öz istəyinə görə müəyyən edir. Burada
orkestrin ifaçıları yalnız və yalnız dirijorun iradəsinə tabe olan
orkestrin - nəhəng canlı musiqi alətinin dilləridirlər.
Kamera ansamblı iştirakçılarının hər biri həm ifaçı, həm
dirijor, həm də musiqinin həmyaradıcısıdır. Beləliklə də,
ansambl ifaçılığının
əsas qanunlarından biri –
özünüidarəetmədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, XX əsrin əvvəllərində baş verən
tarixi çaxnaşmalar, Rusiya imperiyasında baş verən inqilab,
şəxsiyyətin və kollektivin cəmiyyətdə və tarixdə roluna,
əhəmiyyətinə yeni baxışın yaranması
birgə musiqi
ifaçılığında Persimfans (Первый Симфонический Ансамбль
Моссовета), yəni Mossovetin (Moskva Şurasının) Birinci
Simfonik Ansamblı adlanan kollektivinin yaranmasına gətirib
çıxarır. Persimfans - Birinci dirijorsuz simfonik orkestr, 1922-
ci ildən 1932-ci ilə qədər fəaliyyət göstərmişdir. Bu orkestrin
fərqli xüsusiyyəti ondan ibarət idi ki, orkestrin dirijoru yox idi.
Kollektivin hər üzvünün yaradıcı fəallığı Persimfansın əsas
prinsipi olmuşdur. Persimfansın məşqləri kamera ansamblı
məşqləri üslubunda keçirdi, interpretasiya məsələlərinə dair
qərarlar kollektiv tərəfindən qəbul edilirdi. Orkestrin ifası
parlaq virtuozluq və ekspressivliyi ilə fərqlənirdi. Persimfans
simfonik ansamblının prinsipləri bu gün də yaşayır və
dünyanın bir çox tanınmış kollektivləri və ifaçıları, məsələn,
Finlyandiyanın tanınmış bəstəkarl və dirijoru Leyf Selim
Segerstam, məşhur İsrail pianisti və dirijoru Daniel
Barenboym və digərləri tərəfindən
vaxtaşırı tətbiq edilir.
29
3. Ansambl iştirakçılarının vəzifələri
Birgə ifa zamanı ansamblın hər iştirakçısı mütləq
olaraq ansambl ifaçılığının aşağıdakı əsas qanunlarına
əməl etməlidir:
1. ansamblın hər iştirakçısı əsərin ümumi dramaturji
xəttini, bu xəttdə öz partiyasının fuksiyalarını dərk etməli,
əsərin ümumilikdə formasını, onun bölmələrini,
kulminasiyalarını və tamamlanmalarını hiss etməlidir;
2. hər iştirakçı həm bütövlükdə bütün partituranı,
həm də bu ümumi səslənmədə öz partiyasını eşitməyi
bacarmalıdır;
3. ansamblın bütün iştirakçıları vahid temp və metr
seçməli, həmçinin bütün ritmik fiqurları, aqogik
sapmaları, auftaktları birgə və dəqiqliklə ifa etməlidir;
4. həm partiyaların biri-biri ilə səslənmə nisbətində,
həm də ümumi nüansın ifasında düzgün dinamika
seçilməlidir;
5. ifa edilən əsərdə bütün ştrixlər eyniləşdirilməlidir,
bunun üçün isə ansambl ifaçıları ifa edilən əsərin
stilistikasını və ansamblda iştirak edən hər alətin
xüsusiyyətlərini, həmçinin həmin alətlərdə ifa edən
musiqiçilərin ştrix imkanlarını, ştrix mədəniyyətini bilməli
və nəzərə almalıdırlar.
30
3.1. Ansambl (birgə ifa) xüsusiyyətləri
Yuxarıda deyildiyi kimi, solo və orkestr ifasından
fərqli olaraq kamera ansamblı ifası zamanı əsərin ümumi
planı, interpretasiyanın bütün detalları bir deyil, bir neçə
ifaçının, yəni ansambl iştirakçılarının hamısının
hisslərinin, düşüncələrinin və yaradıcılıq fantaziyasının
bəhrəsidir və bütün bunlar ansambl iştirakçılarının
ümumi səyləri nəticəsində həyata keçirilir.
Əsərin bədii fikrinin, bədii mənasının yetişməsi
prosesi və onun konkret səs obrazlarında həyata
keçirilməsi prosesi solist və ansambl iştirakçısında
müxtəlifdir. Əgər solist bütün əsəri təkbaşına
səsləndirirsə, ansambl iştirakçısı yalnız öz partiyasını ifa
edir. Bununla belə ansambl ifaçısının öz partiyasını əla
bilməsi hələ onu yaxşı tərəfdaş etmir. Yalnız ansamblın
digər iştirakçısı və ya iştirakçıları ilə birgə iş prosesində o,
yaxşı tərəfdaş ola bilər.
Solist qiraətçiyə bənzəyir, ansambl ifaçısı isə -
tamaşada iştirak edən aktyora. Qiraətçi bütün əsəri tək ifa
edirsə, aktyor yalnız öz rolunu, yəni bütövün (əsərin) bir
hissəsini ifa edir. Qiraətçi öz çıxışını bilavasitə
auditoriyaya ünvanladığı halda, aktyor sözünü, replikasını
ilk növbədə tərəfdaşına, tərəf müqabilinə və eyni zamanda
– tamaşaçıya ünvanlamalıdır. Yəni, aktyor (“bütövün bir
hissəsini ifa edən” ansambl iştirakçısı) əsərin bir hissəsini
ifa edərkən, əsərin ümumi planının tam şəkildə tamaşaçıya
(dinləyiciyə) çatdırmağa çalışmalıdır.
Ansambl partiturasının quruluşu nitq dialoqunun
“danışan-dinləyən” funksiyalarını xatırladır: solo və
31
müşayiət partiyaları daima ansambl iştirakçılarının
birindən digərinə keçir. Kamera ansamblı dialoqu çox
vaxt dost söhbətinə bənzəyir. Lakin bu dialoqların
məqsədi – adi ünsiyyət, hər-hansı xəbərin ötürülməsi
deyil. Burada ansambl replikalarının məqsədi – musiqi
fikrinin, musiqi dramaturgiyasının inkişafını, onun
başlanğıcdan sonluğa hərəkətini təmin etməkdir.
Bu baxımdan ansambl ifaçılığında tərəf müqabilini
dinləmək, onunla dialoq aparmaq bacarığı, yəni vaxtı-
vaxtında replikaları qabartmaq, bir növ sual vermək və
vaxtı-vaxtında tərəfdaşının həmin suala verdiyi cavabı
dinləmək, öz partiyasını ikinci plana çəkmək bacarığı
olduqca vacibdir.
Musiqi dialoqunun aparılması öz xarakterik
xüsusiyyətləri ilə fərqlənir. Belə ki, ansambl ifaçılığı
təcrübəsində tez-tez tətbiq edilən imitasiya üsulu zamanı
ansambl iştirakçısı qarşı tərəfi dinləyərkən çox vaxt
“susmur”, ifasını davam edir. Bundan başqa, ansambl
əsərində iki müstəqil melodik xəttin qarşıdurması üzərində
qurulmuş musiqi dialoquna da tez-tez rast gəlinir. Bəzi
epizodlarda replikalar vahid emosional axında verilir: qısa
motivlər biri digərini tamamlayır, musiqi fikrini inkişaf
etdirir, dramatik gərginliyi artırırlar. Deməli, ansambl
iştirakçıları müxtəlif musiqi situasiyalarında şəraitdən asılı
olaraq ümumi ifa niyyətindən irəli gələn ştrixlərini,
ibarəlik xüsusiyyətlərini, ümumi dinamik planlarını biri
digərinə tabe etməyi bacarmalıdırlar.
Eyni zamanda musiqi dialoqları iki istiqamətə: həm
bir ifaçıdan digər ifaçıya, həm də ifaçıdan dinləyiciyə
yönəldilməlidir, çünki dialoq yalnız ifaçıların birindən
Dostları ilə paylaş: |